17 yıl önce bir kötülük yapıldı, bu kötülük herkesin ruhunda unutulmayacak yaralar bıraktı.
Yara alanlar, asıl yaralıya yeni yaralar açmayı umursamadı.
Lena.
Suskun Lena.
Hayatın acı gerçekleriyle daha bebekken tanışan, iyi kalpli Lena.
(Küfür, ar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
200424
...
Kurtulacak mıydım?
Kafamda dönüp dolaşan tek soru buydu. Fakat inancım çok eksikti. Cevabı bildiğimi hissediyor ama görmezden geliyordum.
Olduğum yer beni yeterince korkutuyordu. Dışarda olmak, başka insanları görmek ya da herhangi bir insanla iletişime geçmek beni büyük bir strese sokuyordu.
Karşımızdaki koltukta oturan doktor konuşmaya başlayınca yüzüne bakamasam tüm dikkatimi ona verdim. "Yıllar önce hastanemizde yapılan karışıklık dolayısıyla çocuklarınızın karıştığını düşünüyoruz. Bu yüzden DNA testi yaptırmak istiyoruz."
Bu kadar basit miydi? Yaşanılan onca acı? Basit bir DNA testi benim tüm hayatımı mı değiştirecekti?
Karşımda oturan çiftin bakışlarını üzerimde hissedebiliyordum. Acı çekiyor olmalılardı. Kimse kendi kızını bırakıp benim gibi dilsiz birini evladı olarak bağrına basmak istemezdi.
"Siz bizimle alay mı geçiyorsunuz ya? Burda film mi çekiyoruz?" Konuşan sanırım diğer kızdı. Haklı olarak sinirlenmiş, tepkisini ortaya koyuyordu. Ama ben başımı kaldırıp onlara bakacak kadar bile cesarete sahip değildim.
Kızın yanında oturan adam derince bir iç çekerek kızının konuşmasını onayladı.
Benim babam hiç konuşmuyordu. Onun için değişen bir şey olmazdı zaten. Benden kurtulmuş olurdu sadece. O sırada babam elini belime attı.
İçimi büyük bir korku kapladı. Yanımızda başka insanların olması bana zarar vermesine engel değildi. Fiziksel olmasa bile üzerimde büyük psikolojik hasarlar bırakacağına adım kadar emindim.
Belimi sertçe çimdiklediğinde ne olursa olsun ondan asla kurtulamayacağımı, bana her zaman zarar vereceğini de anlamış oldum.
Yavaşça kulağıma doğru fısıldadı. "Sonuç ne çıkarsa çıksın sen benim kızımsın Lena. Bunu sakın unutma. Her zaman bir adım arkandayım, tıpkı gölgen gibi. Benden asla kaçamazsın, ne olursa olsun." Konuşması bittiğinde iğrenç nefesini kulağıma üflemişti.
Söylediklerine onay olarak başımı sallayabildim sadece. Zaten söylediklerinin doğru olduğunu biliyordum. Ben ondan hiçbir zaman kurtulamazdım.
"Babaları ve kızları kan vermek için yan odaya alalım lütfen." Diğer ikisi de onaylar mırıltılar çıkartarak ayağa kalktı. Ben de sessizce babamın arkasından ilerliyordum.
