17 yıl önce bir kötülük yapıldı, bu kötülük herkesin ruhunda unutulmayacak yaralar bıraktı.
Yara alanlar, asıl yaralıya yeni yaralar açmayı umursamadı.
Lena.
Suskun Lena.
Hayatın acı gerçekleriyle daha bebekken tanışan, iyi kalpli Lena.
(Küfür, ar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
080524
...
Keskiner'lerin evine yaklaştıkça içimdeki korku büyüyordu.
Tuna, Ayaz ve Emre'yi görmek istemiyordum. Onların da beni görmek istemediği açıkça ortadaydı.
Ama en azından Taner eskisi gibi olmayacaktı. Belki Taner'den korkup benden uzak dururlardı.
Zaten onlarla herhangi bir iletişimim olsun istemiyordum, benden uzak dursalardı yeterdi.
Araba yavaşlayıp büyük bahçeye girdiğinde geldiğimizi anlamıştım. Aras abim dikiz aynasından bana göz kırpmış arabadan inerek kapımı açmıştı.
"Evinize tekrardan hoşgeldiniz prensesim." Sesi en son bu evden çıktığımızda yaşadıklarımızı unutmak istercesine umut doluydu.
"Hoşbuldum abi."
Her abi dediğimde hem çevremdekiler şaşırıyor, hem de Aras abim çok mutlu oluyordu.
Bu seferki mutluluğu biraz fazla kaçmıştı sanırım çünkü şu an havadaydım ve dönüyordum.
Bir anda belimden tutup havaya kaldırarak döndürmeye başlamıştı beni.
Şu an kahkahalarla gülmek istesem de kendimi tutmayı başarmıştım.
Sadece Aras abimin hevesi kırılmasın diye ona tebessüm etmiştim.
Ali Bey ve Nisa Hanım da ileride gülümseyerek bize bakıyordu. Onlara da küçük bir tebessüm gönderdim. Ali Bey'e karşı temkinli olacak fakat kendimi o kadar da geri çekmeyecektim.
Mert neredeydi?
Hastaneden çıktığımızda diğer arabaya bindiğini anımsıyordum ama ortalığı gözlerimle tarasam da onu görmemiştim.
Ayrıca başım dönmeye başlamıştı!
Aras abimin omuzuna koyduğum elimi sıkarak beni fark etmesini sağladım. Gözlerime baktığında daha fazlasını istemediğimi anlamış, yavaşça ayaklarımın yere basmasını sağlamıştı.
