17 yıl önce bir kötülük yapıldı, bu kötülük herkesin ruhunda unutulmayacak yaralar bıraktı.
Yara alanlar, asıl yaralıya yeni yaralar açmayı umursamadı.
Lena.
Suskun Lena.
Hayatın acı gerçekleriyle daha bebekken tanışan, iyi kalpli Lena.
(Küfür, ar...
Yine oldukça lüks bir sitenin önünde duruyorduk. Yan yana dizilmiş bir sürü villa tarzında müstakil evler vardı ve hepsini birbirine bağlayan bir kaç ortak bahçeye sahiplik ediyordu.
"Lena, seni buraya getirdiğim için bana kızmıyorsun değil mi? Sana sormadan seni getirdim ama daha fazla o salakla kalmana müsaade edemezdim güzelim. Seni üzdüysem özür dilerim.." Evet, fikrimi sormamıştı ama sorun değildi. Daha fazla Evran'a yük olmak istemiyordum.
Ayrıca, Evran'a karşı içindeki nefretin nedenini de iyice merak etmeye başlamıştım.
"Sorun değil ama Evran çok çok iyi bir insan.. Neden onu sevmiyorsun ki?" dediğimde sinirle gülümseyerek dilini dişlerinin üstünde gezdirerek derin bir nefes aldı.
"Çok uzun hikaye birtanem.. Ama Evran sandığın kadar iyi bir adam değil, bunu bilsen yeter." Daha sakin bir şekilde konuştuğunda inanmasam da başımı salladım..
Evran çok iyiydi bir kere! Normalde olsa ona laf söylemesine izin vermezdim ama sinirlenmesini istemiyordum.
Konuşurken eve geldiğimizi fark edememiştim. Demir abim ne zaman cebinden çıkardığını bilmediğim anahtarla kapıyı açınca, kapı zorlanmadan açılmıştı.
Evin temiz kokusu buradan bile alınıyordu, kimsenin yaşamadığı ise evin soğuk havasından anlaşılıyordu.
"Gel abim, bu taraftan." Eliyle işaret ettiği yere doğru yürüdüğümüzde bizi ferah bir salon karşılamıştı.
"Aç mısın güzelim? Bir şeyler hazırlayayım mı sana?" dediğinde, "Gelmeden önce Evran'la yedik abi." diyerek cevaplamıştım.
"Süper, çok süper.. Afiyet olsun güzelim." Kendini tutarak konuşması komik geldiği için gülümseyerek kafamı salladım.
"Birazdan annem burada olur, duş falan almak istersen odanı göstereyim?"
"Şimdilik gerek yok ama diğerleri gelmeyecek değil mi?" Geldiğimden beri kafamı kurcalayıp duran soruyu sorduğumda kafasını iki yana salladı.
