''Agah'' diye mırıldanan kadının ince sesini duyan adam kollarının sarılı olduğu beli biraz daha sıkarak kadını iyice kendine çekti.
''Söyle Nefes'im, söyle benim güzel kadınım. Ne istersen söyle de önüne sereyim. Yeter ki şu ömrüme ömür katan sesi...
Sonunda dudaklarımız ayrıldığında bedenim güç bulamamış boynundaki ellerim omuzlarına düşerek ona tutunmuştu. Gözlerimi açabildiğimde hayranlık dolu bakışları altında iyice yok olmak istemiştim. Bir büyünün etkisindeydim sanki!
Ama bu büyünün etkisi kısa sürmüş gerçekliğe dönmem çok kısa sürmüştü. Ellerim elektrik çarpmış gibi bedeninden uzaklaşmış hemen ardından onu arkamda bırakarak sudan çıkıp eve yönelmiştim. Arkamdan seslenişlerini duymuş ama onun sesine kulak tıkayarak odama hapsetmiştim kendimi.
Üstümdekileri rastgele bir yere fırlatıp kendimi duşa atmıştım. Üstümden akan su az önce yaşananları unutturmuyordu maalesef. Ben Agah'ın yüzüne nasıl bakacaktım? Tamam aramızda bir çekim olduğunun ikimiz de farkındaydık ama böyle bir şey beklemiyordum asla! Bir de öpüşüne karşılık vermiştim değil mi? Tanrım! Kendimi boğmak istiyordum şuracıkta ya da ağlamak bilemiyordum. Bu iki eylemin arasında sıkışıp kalmıştım. Vücudumdan tuzlu suyu temizleyerek odaya geçmiş, bir etek ile bluz giymiş daha sonra saçlarımı kurutarak taramıştım. Alnımdaki ve kolumdaki bandajlar ıslandığı için çıkarıp atmıştım. Makyaj yapacak halim yoktu, odadan da çıkamazdım zaten. Üstümdekilere aldırış etmeden kendimi yatağa bırakmış yorganı kafama kadar çekmiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ne kadar geçti bilmiyordum ama kapım çalındığında hava kararmıştı. Benden herhangi bir ses çıkmayınca kapının açıldığını hissettim, yatağa doğru gelen adım sesleri gelenin kim olduğunu anlamamı sağlamıştı. Agah'tı bu ve sanırım onun da sabrı buraya kadardı. Yatağın ucunda bir çökme oluştuğunda oturduğunu anladım. Eli başıma kadar çektiğim yorganı tuttuğunda onu engellememe fırsat vermeden hızla çekmiş ve yüzümü açığa çıkarmıştı. Göz göze geldiğimizde onu son bıraktığım halinden pek bir farkı olmadığını fark ettim. Benim bakışlarım ise daha çok utangaç ve çekingendi. Onunla tanıştığım günden beri yeni bir Nefes ile tanışmıştım, ben utanç hissini bilmezdim daha öncesinde. Pervasızdım, ani karar verir düşünmeden uygulardım, ki Demir meselesi de buna en büyük örnekti ama Agah ile çok farklı bir ben tanışmıştı. Garip geliyordu bu durum bana, kabullenemiyordum.
''Kısa bir ayrılığın ardından gözlerine kavuşmak fazlasıyla güzel bir his Nefes'' diyen adam tüm düşüncelerimi çekip atmış bende sabahki sahneyi tekrarlama isteği uyandırmıştı.
''Karanlıkta gözlerimi görebilmen sana has bir özellik galiba'' diyerek yorganın altından tamamen çıkmış oturur pozisyona gelmiştim.
Gülmüştü, karanlıktı ama ben de onun gülüşünü görebiliyordum. Ne garip!
''Gözlerini görebilmem için bana bakman yeterli, gerisi önemsiz'' diyerek eğilmiş ben gözlerime yönelecek diye düşünürken alnımdaki yarama bastırmıştı dudaklarını.
