Gecenin köründe telefonuna gelen mesaj ile aldatıldığını öğrenen, Devin. Hesaplaşmak için, gelen konuma gider.
Fakat motor çetesinin lideri Göktuğ. Yüzünü gizler ve Devin'e intikam almayı teklif eder.
"Baba, istemiyorum o çocuğu! Öz oğlun benim, o üvey." Bulut sinirle konuşup, babasına bakmaya devam etti. Babası, Turgut bey oğluna yaklaştı şefkat ile.
"Oğlum, yapma böyle. O da bir çocuk. Seninle daha çok ilgileniyorum zaten." Bulut, kıskanıyordu. Üvey annesi, üvey kardeşi ile beraber onlarla yaşamaya başlamıştı. Bulut, en ufak ilgi de kıskanıyordu. Annesi öldükten sonra babası evlenmişti. Üvey annesini çok sevmişti ama oğlunu hiç sevmemişti.
"Çok seviyorum ben karımı, oğluna da sahip çıkmalıyız. Kardeşin o senin." Bulut bir hışımla ayağa kalktı.
"O benim kardeşim değil baba! Ya bu evden gider. Ya da ben giderim!" Turgut bey anlamıştı, o çocukla ilgilenmesinden korkuyordu. Ama o yeterli sevgiyi veremiyor muydu oğluna? Turgut beyin içini hırs kapladı. O zaman o çocuğu gönderir ve oğluna sevgiyi hissettirirdi.
Bulut hızlıca odadan çıktı. Kapıyı açtığında karşısında gördüğü, üvey kardeşi ile olduğu yerde kaldı. Alptekin, gözleri dolu dolu ona bakıyordu. Konuştuklarını duymuştu. O kimseden sevgi beklemiyordu ki. Daha on dört yaşındaydı. Küçüktü.
Annesi zaten onu hiç sevmemişti. Şimdi gönderseler ne yapardı ki? Bulut, bir odun misali kardeşinin koluna çarptı ve içi acımadan oradan ayrıldı. Tavrı kesin ve netti. O çocuğu istemiyordu! Bulut kendi odasına geçip, kapıyı kapattı. Alptekin, olduğu yerde kalmıştı. Duyduklarını sindiremiyordu.
Odadan Turgut bey de çıktı. Karşısında gördüğü çocukla duraksadı.
"Oğlum." Diyerek Alptekin'e yaklaştı. Alptekin geriye doğru adım attı ve dokunmasına izin vermedi. Temasları sevmezdi. Turgut bey kendini geri çekti.
"Abin kıskançlık yapıyor birazcık." Şimdilik çocuğu rahatlatmaya çalışıyordu. Fakat birazdan karısı ile konuşacaktı bu konuyu. Alptekin, üvey babasının dediklerini umursamadan kendi odasına çıktı. Göz yaşları bir bir dökülmeye başladı. Oysa ki, yeni babası ve abisinin onu sevdiğini düşünüyordu. Ama olaylar pek de öyle değilmiş. Alptekin, yatağına uzanıp sessizce ağlamaya başlarken. Bulut'un tek düşündüğü o çocuğu bu evden göndermekti. Aklına gelenler ile sinsice sırıttı.
Turgut bey, oturma odasına geçti. Karısı oturmuş ve dizi seyrediyordu. Karısının yanına oturup, onu kolunun altına aldı.
"Ne oldu hayatım? Sorun neymiş?" Karısının sorduğu soru ile gülümsedi.
"Sorun yok, basit şeyleri kafasına takmış." Karısı, Lale hanım. Basit şeyler olmadığını biliyordu. Koltukta, kendini düzeltip yüzünü kocasına çevirdi.
