Zambak Çiçeği, yeniden doğuşu temsil ediyor. Keder, sevgi, yeniden doğuş..
-
"Çok güzelmiş baba," diyen ses kulaklarıma dolduğunda hafifçe kaşlarımı çattım.
Kim vardı odada?
"Evet oğlum," dedi...
Ayağıma yine aynı ton stilettolarımı giymiş -yeni ve temiz olduğu için şimdi giymede bir sorun görmemiş- saçımı sıkı bir topuz yapmıştım. Siyah bir kol çantası takıp kahverengi kabanımı aldığım da hazırdım.
Barın ve Çağın çoktan hazırlanmış salonda bekliyorlardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Odadan çıkıp aşağıya indiğimi belli eden merdivende yankılan topuklu seslerimle yüzümde ufak bir tebessüm oluştu.
Mutluydum.
Bugün davanın tamamen kapanacağına inanıyordum çünkü!
Derin bir nefes alarak salona girdim.
Beni gören Çağın, "Gece'cim!" diyerek yanıma yaklaştı.
Onun boyuna eğildim. "Bebeğim?"
Kollarımın arasına yerleştiğinde gülümsedim. Kollarımı iyice bedenine sararak kucağıma aldım onu.
Saçlarının arasına ufak bir buse kondururken aynı zamanda ayağa kalkmıştım.
Barın ayağa kalkıp bize yaklaştı. "Çıkalım artık. Trafik çok olursa geç kalırız."
Başımı sallayarak onayladım onu ve kucağımdan Çağın'ı almasına izin verdim.
Çağın'ın elini tutup minik bir öpücük kondurdum ona. Ne kadar gülümsese de gergin olduğunu belli ediyordu. Oysaki ben emindim bir daha o kadının yüzünü dahi görmeyeceğimizden.
Kısa sürede arabaya yerleştiğimizde arkadaki arabada ise Halime teyze ve Salih baba vardı.
Barın'ın gerginliğini de az da olsa geçirebileceğimi düşünerek bacağının üstünde duran elini tutup baş parmağımla hafifçe okşadım. Diğer eli ise direksiyonun üstünde duruyordu.
Ufak bir bakış attıktan sonra bana parmaklarını parmaklarıma geçirdi.
Arabanın içi her zamanki yolculuklarımızın aksine sessizdi. Hepimizde olan gerginlik sessizliğe mahkum bırakmıştı bizi.
"Çağın?" diyerek hafifçe arkama döndüm.
"Efendim Gece'cim?" diye sordu camdaki bakışlarını çekmeden.
