ZAMBAK ÇİÇEĞİ

3.Bölüm: Evlilik

Lütfen oy verip bol bol yorum yapalım! 💗

🫶🏻

Ayşe teyze şaşkınca bize bakarken "Tanışıyor musunuz?" diye sordu.

Olumsuz anlamda başımı salladım.

Bir, iki dakika ortamdaki garipliği anlar gibi bize baktığında bir şey öğrenemeyeceğini anlamış olmalı ki "Barın, oğlum hadi gir içeri." dedi.

Barın ayakkabılarını çıkarıp eve girerken Ayşe teyze "Benim ocakta yemeğim vardı." diyerek koşarak yanımızdan uzaklaştı.

Barın içeri girip kapıyı kapattığında bana döndü. "Bir daha karşılaşacağımızı düşünmemiştim," dedi ve elini uzattı. "Barın, ben."

Bende elimi uzattım ona. "Gece."

Başını salladı anladım derecesinde.

Salonu işaret ettiğimde oraya doğru ilerledi, bende arkasından.

O, koltuklara yerleştiğinde bende Ayşe teyzenin yanına mutfağa gitmek için salondan çıktım.

Ayşe teyze mutfakta yemeklerle uğraşıyordu. "Yardım lazım mı?"

İrkilerek bana döndü. "Sen niye geldin ki? Oturup konuşsaydınız."

Gözlerimi devirmemek için kendimi tuttum. "Ayşe teyze yardım edeyim de yemeğe oturalım olur mu?"

"Git sen içeri," dedi. "Ben çorbayı alıp geleceğim."

Belli belirsiz başımı salladım. Salona geri döndüğümde Barın'ı bıraktığım yerde değil de camın önünde aşağıya doğru bakıp telefonla konuşuyor olduğunu gördüm.

Bir eli giydiği siyah kot pantolonun cebinde diğer eli ise kulağında tuttuğu telefondaydı.

Üzerinde siyah kot bir pantolon tişört olarak ise siyah bir düz tişört vardı.

Salona iyice girdiğimde sesi doldu kulağıma. "Evet babacım, yarın akşam yola çıkacağım. Gece sen uyurken gelmiş olurum."

Adımlarımı duymuş olmalı ki kafasını çevirip bana bir bakış attı. Ben ise koltuğa oturdum ve ondan bakışlarımı çektim. Rahatsız olmasını istemezdim.

"Babacım ben, seni yarın arayacağım. Çok geç olmadan uyu," dedi ve sanırım karşı tarafı dinledikten sonra telefonu kapattı.

Ellerimle uğraşırken yanıma oturduğunu hissetmemle şaşkınca başımı kaldırıp ona baktım. Hareketlerimi dikkatlice izliyordu. "Neden kabul ettin?"

"Hım?" diye mırıldandım. Hızlıca düzelttim sonradan. "Efendim?"

"Niye evlenmeyi kabul ediyorsun?"

Belli belirsiz başımı salladım. "Eğer anlaşabilirsek kabul edeceğim," dedim. "Ayrıca gerçekten zorunda olmasam sanırım kimseyle evlenmezdim."

Kaşlarını çattı. "Neden evleniyorsun o zaman? Hem bir oğlum olduğunu da biliyorsundur?"

Başımı salladım. ". İlk soruna cevap verecek olursam başka bir evlilikten kaçıyorum bir nevi. İkinci soruna gelecek olursam bir oğlun olduğunu biliyorum," derin bir nefes aldım. "Annesizlik nedir en iyi ben bilirim. Hatta ailesiz büyümek nedir onu da iyi bilirim. Belki oğluna bir anne olamayabilirim ne anne oldum ne de annem oldu ama anne eksikliğini en aza indirmek için elimden geleni yaparım."