ZAMBAK ÇİÇEĞİ

5.Bölüm: Çağın Efe

Oy verip yorum yapalım çiçeklerim.

🫶🏻

Yazar Anlatımıyla...

Çağın, babasının göğsüne sokulmuş bir şekilde uyuyorken Barın çoktan uyanmış oğlunu izliyordu.

Bu hayattaki tek mucizesi oydu onun. Şimdi ise biri daha eklenmişti Çağın'ın yanına.

Gece Liyan.

Gece'yi ilk gördüğünden bu yana ondan hoşlanmaya başladığının farkındaydı.

Tek gecelik ilişkileri olan adam oğlundan sonra hayatını düzene sokmuş ve kimseyi almamıştı kalbine.

Şimdi ise kalbine birinin daha yerleşmeye başladığının farkındaydı.

Oğlunun saçlarını okşamaya başladı. "Baba?"

Çağın yarı açık gözleriyle Barın'a baktı. "Babacım.."

Çağın gülümsedi. Şüphesiz bu hayatta en çok babasını seviyordu.

Annesini de merak ediyordu ama babasının ona annesinin hiç gelmeyeceğini söylemesi üzerine babasının üstüne bu konuda gitmemiş yaşına göre olgunca davranıp ne kadar zor olsa da kabullenmişti bu durumu.

Ya da öyle görünüyordu dışarıdan.

Sene başında başladığı anaokuluna gitmiyordu mesela Çağın çünkü oradaki çocukların onun annesizliğiyle dalga geçmesini kaldıramıştı babasına bunu böyle iletmesede inat etmiş ve okula gitmemişti.

Böyle olunca da Barın, küçük olduğunu düşünerek anaokuluna yollamamıştı onu.

Evde her ay değişen bakıcılar ise cabasıydı. Çağın hiçbiriyle anlaşamıyor en fazla bir ay sonra babasını zorla da olsa ikna ederek yolluyordu onları evden.

İlkten iyi anlaştığı olsa da küçücük haliyle babasına bir patrondan farklı davrandıklarını anlayarak ya da başkalarıyla bu yönde konuşmalarını duyduğunda babasını ikna ederek yolluyordu onları evden.

Çağın'ın sesiyle Barın düşüncelerinden ayrılarak ona baktı. "Baba hani benim süprizim vardı?"

Barın yerinde dikleşti ve Çağın'ı kucağına aldı.

"Evet, sana bir süprizim var," dediğinde Çağın merakla ona baktı. Barın daha fazla meraklanmaması adına konuşmaya başladı. "Ben biriyle geldim buraya Çağın. Senin, onu seveceğini düşünüyorum."

Çağın minik kaşlarını çattı. "Kimle geldin baba?"

"Oğlum her ne olursa olsun seni çok seviyorum ve bizi düşünerek bir şey yaptım ben." Çağın anlamazca Barın'a bakmaya devam etti. "Çağın evlendim ben babacım."

Çağın'ın minik kaşları daha da çatıldı. "Kiminle evlendin baba? Şirketteki sarı cadıyla mı?"

Barın gülmemek için dudaklarını dişlerken yalandan kaşlarını çattı. "Seda ablana öyle söylememeni söylemiştim sana."

Omuz silkti. "Sevmiyorum onu. Hem tam bir cadı."

"Peki ya tanışmak ister misin Gece ablanla?"

Şaşkınca dudaklarını büzdü. "Adı Gece mi?"

"Evet," dedim. "Adı Gece."

"Nerede?" diye sordu. "Hem sence sever miyim onu baba?"