My Encounter with Mr. Cold-Hearted Guy (UNDER EDITION)

Epilogue 1

Asthon (POV)

It's my first day in school at sa ka malas malasan ay nahuli ako nang gising. I sigh in a relief when Manang Brenna woke me up. Siya ang mayordoma sa bahayng ito and even of all the maids here no one See's me the way Manang Brenna knows because only to Manang Brenna i act nicely.

All of the people around may see me as cold-hearted person
and that's make them fear me. Yeah it's true! I don't want anyone knows the real me.

I might die when someone knows the real reason behind my lethal aura.

Manang Brenna is the one who take care of me since i was a child that's why i only trust her not other even my parents cause i dont want them to worry over me.

Manang brenna is like a mother to me. She is more likable mother more than mom cause they're only waste their time making money in short business.

Nabalik naman ako sa realidad ng tawagin akong muli ni Manang Brenna.

"Asthon! Bilisan mo na at baka ma late kapa". Sigaw nito mula sa baba.

Nagmamadali naman akong ginawa ang dailay routine ko at pagkatapos ay bumaba din para mag breakfast.

" Oh Hijo! An tagal mong gumising na late ka pa tuloy, unang araw mo pa naman ngayon". Mahabang sabi nito.

"Don't worry manang, it's still early". I said

"Oh sya, bilisan mo na diyan at nang makapasok kana". Sabi nito sabay alis sa harap ko.

After I've done eating i farewell to Manang Brenna and then hurriedly go to the parking lot while carrying my things. Naabutan ko si Mang Mario na kakatapos lang magpunas ng sasakyan ko.

Yups! Sasakyan ko pero hindi ako pinapayagan ng parents ko na mag drive dahil sa aksidenting nangyari nuon. Kaya't kumuha nalang sila ng driver para safety daw ako. Haysstt

"Mang Mario could you please be hurry i might be late today". I said without any emotions.

"Opo sir". Sagot nito.

Nang makasakay siya ay mabilis niyang pinaharurot ang sasakyan hanggang sa gate nito. Pagkababa ko ay sinabihan ko ito na sundin niya ako pagkatapos ng klase ko.

"Opo Sir". Mabilis na sagot nito.

"Seguraduhin mo lang, I don't like waiting". Malamig kong paalala dito at pumasok na.

Saktong pagpasok ko sa gate ng tumunog ang bell. Nagmamadali naman akong pumunta sa magiging classroom ko dala ang naglalakihang libro na hawak ko nang biglang mapansin ko ang babaeng nakatulala sa hallway habang nakatingin sa classroom na pupuntahan ko

Hindi ko na sana pansinin ito ngunit parang may gustong tumulak sa akin mula sa loob ko para lapitan ito. Nakatulala parin ito kaya't sinadya ko siya banggain.

"Ouch! letche namang libro to". Dinig kong daing nito.

Nang mag-angat ito ng tingin ay nasilayan ko naman ang maamong mukha nito. Hindi ko tuloy mapigilan ang sarili na humanga sa kanya.

'Wait as in talaga self! Oh no huwag kang ganyan self!!

Nabalik naman ako sa realidad at napansing nakatulala parin ito.

"Are you done staring at me woman". I said without any emotions in my eyes pero kabaliktaran naman iyon sa sariling nakaramdam at naalimpongatan naman ito ngunit nanatili parin itong nakatingin saakin.

Still tulala na naman ito and the worst part is she's smiling like a she See's an angel in front of her.

"Miss I don't have time left yet so pick up my books on the floor!". Utos ko dito na ikinalukot ng mukha nito.

"Abay tanga ka rin ano, Bakit ko naman pupulutin eh ikaw tong bumangga sakin!". Taas nuong sagot naman nito.

"You're the one who collide against me so pick up my books". Saad ko at dali dali namang pinulot nito ang mga libro ko at inabot saakin.

"Oh! Ito na nang matapos nato". Saad niya ngunit kukunin ko na sana ito ng biglang hinulog nitong muli sa sahig at saka kumaripas ng takbo.

Napailing nalang ako sa galit at minamadaling pinulot ang mga libro ko at pumunta narin sa classroom ko.

Pagdating ko halos mabingi na ako sa sigawan ng mga kaklase ko, dumagdag tuloy ang inis lalo na't nakita ko namang kaklase ko pala ang nakabangga ko kanina.

I was silently reading my book when i heard my teacher calling the i bump. Natauhan naman ito at dalidaling pumunta sa unahan at nagpakilala.

Tinigil ko ang pagbabasa but my eyes still in the book but of course nakikinig lang naman ako sa kung anong name niya. And luckily i seems to know it! It's Alliesha Lae Mendoza.

Yeah aaminin kong napukaw ng kagandahan nito ang sarili ko kaya't i know it's worth it to think because hindi pa naman ako nakaramdam ng ganito since before kahit sa ibang babae.

Sa pag-iisip ko, naalala kong kaklase ko pala ito nuon pa ngunit masyado akong fucos sa hilig kong pagbasa kaya hindi ko to napagtuonan ng pansin.

Since then makikita ko nalang ang sarili ko na nag-iinit sa galit dahil sa kakulitan ng babaeng to. She's been following me everywhere.

Mas nadagdagan pa ang init ng ulo ko nung sinundan niya ko ng palihim sa garden nila Ellyse my cousin.

I've been watching the moon silently together with the Bright light of the stars when......

"Hey myloves" someone's voice.

I slowly look at the direction of the voice and i regret looking at.

The woman was no other than Alliesha, the stupid and crazy woman. And the worst part is..... We accidentally kiss because of her stupidness.

Natauhan naman ako agad at mabilis siyang tinulak dahilan para mamimilipit ito sa sakit.

"Arrayyy! Bakit mo naman ako tinulak? letche ka!" She irritatedly said

"That's good on you". I coldly said.

"Mas mabuti sana kung ikaw yung namimilipit sa sakit eh!" She irritatedly said.

"It's your own stupidness not mine". I coldly said.

"Aba'y pasalamat ka crush kita kung hindi matagal na kitang pinasok sa refrigerator!" She said.

After that i silently watch the moon, ignoring her. But our accident kiss was always running through my mine.

Good to see my cousin come to find her and she hasn't have a choice but to follow her friend, my cousin.

And by that time i don't know what happened about me but i see myself smiling.

I was never been like these before but it feels warm in my heart and i love it.

Since then i silently smile everytime our accident kiss come in my mind and hopefully it gain relax through my mind and body.

But not long after, because of her stupidness hindi ko mapigilan ang sarili na mailabas ang tunay kong pagkatao.
Kita ko naman ang pagkabigla nito na animo'y nagsisi.

Ngunit imbis na matakot ay bigla nalang itong ngumiti na parang nakakita ng isang kayamanan. And because of what i seen! I've Calm.

I don't know why? Basta nakita ko nalang ang sarili ko nakatingin sa kanya na para bang kami lang dalawa ang tao sa paligid namin.

Buti nalang at dumating ang guro namin at duon din mismo ay bumalik ako sa sarili.

Yes! If you're confused! I've already have this kind of behavior na kapag magalit ako ay di ako magdadalawang isip na papatayin ito.

It happens when the accident! no it's not an accident, it's a plan of our family enemies. Their been jealous of the improvement of our company that's why they tried to kill me because i was the only heir of the family business.

And because of that nagsimula ang kakaibang pag-uugali ko.

Before the enemies attack out car! before ako mawalan ng malay! Nakita ko pa ang malademonyong ngisi ni.........