Chapter 37

174 7 0
                                    

Alliesha (POV)

Nagising ako dala nang mainit na pakiramdam! Halos hindi ako makatayo dahil sa sobrang panghihina ko. Lintek talaga plano ko pa naman sana na i checked ang ibang business ko.

Tang inang lagnat to!! Ba't ba kasi timamaan pa ako ng lagnat!! Ang malas ko talaga!!

Sinubukan ko naman na tumayo pero sa kamalas malasan ay sa sahig parin ang bagsak ko. Di ko talaga kayang tumayo eh!! An hirap ba naman!!

Sinubukan ko uli but__

"Arrgghhh! Letche an sakit" Nabalian ata ako eh!!

I was about to move back to my bed when someone hold me back to my bed safely! Oh awesome indeed!! But my face totally shock when i saw who was the one helping me!!

"I'm sorry! I just want to help!" Asthon!

"It's okay and thank you by the way!" I said jn cold tone!!

"Ow here! I cooked a soap for you!" At ngayon ay para akong bumalik sa dati.

Yung panahon na bago ko pa lang nalaman na marunong siyang magluto!! Yes! I was totally amazed by him but my anger still up!!

"Thank You!" And with that he take care of me!!

Wala na akong palag dahil sobrang sakit talaga ng ulo ko! Pati ba naman lakas ko ninakaw ng lagnat nato!!!

"Here!! Drink this!" He held her hand with a medicine and a glass of water for me to drink it!!

After kung ininom yun ay naisipan kung kausapin siya!! Sa bagay matagal na rin naman yun kaya dapat na din yung kalimutan nalang!!

Umupo siya sa gilid ng kama ko at tiningnan ako ng may pag-aalala sa mukha nito!! Nababasa ko rin ang pangungulilang taglay nun!! But i don't care!!

As long as maging maayos lahat gagawin ko kahit masakit sa atay ko!!

"What are you looking at?" Mataray na saad ko.

"I was just hoping for your time to let me explain my side!" Oh really pero hindi pa ako handa eh!!

Kala ko okay na!! Pero hindi pa pala need ko pa rin ng kunting panahon for me to heal better!!

"If you're__" he interrupt my words!

"I'm sorry!" Pang ilang sorry na yan te!!

"Your already forgiven! Since the day i decided we'll ngayon pa din naman!" I casually said.

"Thank You!" Bakas ang saya sa boses nito!!

"But that doesn't mean that i well totally forget what you did to me back then!" I said in a cold tone!!

"I'm sorry" heto na naman!

"Could you stop saying those words! It's hurting my head!" Kainis!!

"I'm__ Okay! " Good to you then!!

"Well you can go now! I don't need you now anyway!" I casually said.

" Okay! Goodbye!" Okay babush!!!

Buti nalang talaga at lumabas na rin siya!! I can't let him see me like these!!

I don't know why pero bigla ko na lang naramdaman na uminit ang magkabilang gilid ng aking mata dahilan para tuluyan ng umagos ang mga masasaganang luha!!

I was still hurting now!! Seeing myself like these! How can i truly be brave like anyone does? Bakit hindi pa rin ito nawawala? I thought i already move on!!

But that though was truly wrong!! Ano ba talaga itong naramdaman ko ngayon? Hindi ko na maiintindihan eh? Was there did was hurting that much?

I think it's not but how come I'm hurting so much!! Sila dapat ang makaramdam ng ganitong bigat sa dibdib gayong sila naman ang gumawa nun sakin!!

My Encounter with Mr. Cold-Hearted Guy (UNDER EDITION)Where stories live. Discover now