𝐑𝐞𝐰𝐫𝐢𝐭𝐞 𝐓𝐡𝐞 𝐒𝐭𝐚𝐫?

[ 16 ]

[ Uni ]

ဒီနေ့က နှင်းမကျပေမဲ့ ‌အအေးဓာတ်က မပျယ်သေးတာမို့ ဂယောင်ဆူးက အနွေးထည်တွေကြားမှာ မြှုပ်နေရပြန်တယ်။

တစ်ယောက်တည်း လမ်းလျှောက်ချင်တာမို့ ချန်းယောလ်ကို အတင်းပူဆာပြီး ထားခဲ့ရသည်။ ဒါတောင် အနွေး‌ထည်တွေ မချွတ်ပစ်ဖို့ တစ်တွတ်တွတ်‌မှာသေးသည်။

ရပ်ကွက်ထဲက လမ်းလေးက ကားတွေမရှုပ်တာမို့ အဆင်ပြေသည်။ နည်းနည်းဆက်လျှောက်ရင် ဒီရာသီမှာ ဆာကူရာတွေပံုမှန်ထက် အစောကြီး ပွင့်တဲ့ ပန်းခြံလေးကို ရောက်မှာမို့ အတွေးနဲ့တင် ပြုံးနေမိသည်။

" ဟို .. ဒိုဂယောင်ဆူးလား မသိဘူး။ "

ရုတ်တရက် အနားပြေးလာတဲ့ ကျောင်းသူတွေဖြစ်ပုံရတဲ့ ကောင်မလေး နှစ်ယောက်။ ဂျပန်လိုပြောနေတာမို့ နားတော့လည်ပေမဲ့ သေချာ ပြန်မပြောတက်တာ ခက်သည်။ ဂယောင်ဆူးပြုံးပြပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။

" ဓာတ်ပုံလေး ရိုက်‌လို့ရလားဟင်။ ကျေးဇူးပြုပြီး။ တကယ်သဘောကျတာမို့ပါ။ "

" ဟုတ်တယ်။ ဟုတ်တယ်။ ဓာတ်ပုံလေးတစ်ပုံလောက် ရိုက်ခွင့်ပေးပါနော်။ "

ထိုကျောင်းသူနှစ်ယောက်လုံးက လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ကို ပွတ်ပြီး ငြီးငြူတောင်းဆိုနေကြသည်။ ဂယောင်ဆူး ခေါင်းငြိမ့်ပြပြီး 'ရပါတယ်'လောက်ကတော့ ပြောတက်သည်လေ။ ထိုကောင်မလေးတွေ အတော်ပျော်သွားပုံရသည်။

" အရမ်းချောတာပဲ။ အားပေးနေမယ်နော်။ ဖိုက်တင်း ! "

ဓာတ်ပုံရိုက်ပြီး အပြေးလေးထွက်သွားတဲ့ ကျောင်းသူမလေးတွေက ထိုစကားကိုတော့ ကိုရီးယားလို မပီတပီလေးပြောသွားသည်။ ဂယောင်ဆူးဒီနေ့ ပျော်စရာကောင်းတဲ့ နေ့လို့တွေးပြီး ပန်းခြံရှိရာစီ ဆက်လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ဂျပန်အထိပါ နာမည်ရလာတော့ ဘာပြောပြော ဂုဏ်ယူစရာပဲလေနော်။

ဂယောင်ဆူးခြေလှမ်းတွေဟာ ဆာကူရာပန်းတွေ ဝေအောင်ပွင့်နေတဲ့ ပန်းခြံထဲရောက်တော့ နှေးကွေးကုန်သည်။ လူရှုပ်နေတဲ့ တစ်နေရာမှာ မှတ်မိနေတဲ့ ကျောပြင်ခပ်ပြန့်ပြန့်။ အရောင်ပြောင်းသွားတဲ့ ဆံပင်က ဖြူလျလျ။