Reenkarnasyon

11. Tesadüfler silsilesi

Polise gidip kendimi ihbar etmeyi düşünsem de, bu fikirden hemencecik vazgeçtim. Çünkü, Galip içeriye girse de, dışarıda kesin adamları olurdu. Beni ve ailemi, yani dedemi rahat bırakmazlardı. Feyyaz'in telefonunun içerisindeki sim kartı alıp kırdım. Ayrıca ayağımla da telefonu ezip kuyuya atarak kuyuyu tekrar kapattım.

Asım Abiye mesaj gönderdim.

Ben: Asım abi bir sürü delil topladım. Kamera odasındaki tablonun arkasında gizli bir geçit var. Tüm deliller orada. Beni merak ettiğini biliyorum ama işler umduğum gibi gitmedi. Dikkat çekmemek için bu gece burada kalmalıyım.

Neyseki Asım Abi'nin elinde telefonu var da wemn yanıt verdi.

Asım Abi: Şimal kızım.

Asım Abi: Lütfen birşey yazma. Sabah ilk isim sana mesaj göndermek olacak. Sabah seninle buluşalım.

Kapıya gittim ama kapı kapalıydı. Şimdi nasıl içeri gireceğim. Evime mi dönsem Sabah orada olmazsam Galip, Feyyaz'ın olmadığını görüp öldüğünü anlarsa benden şüphelenebilir. Açık mutfak penceresinden girdim. Camdan girerken camdan yansıyan yüzüme baktım. Yüzüm morarmıştı. Mutfağa atlayıp tekrar ayağa kalkıp üzerimi sirkeledim. Üzerim toz olmuştu hep. Boynumda morluklar vardı. Yumrugumun üzeri ise kanıyordu. Kani temizledimve tüm morlukların ve kızarıklıkların üzerinde çantamdan çıkardığım fondöteni sürdüm. Sonra da kendi üzerime de absentten biraz döküp dalındaki diğer koltuğa tilki uykusuna yattım. Şuan gidersem benden şüphelenirler. Gitmemem lazım. Ayrıca da körkütük sarhoş oldu desinler.

Gece boyu uyumamak için çok direndim. Asral'ın gücünü içimde hissettiğime inanamıyorum. İlk rüyadan sonra, Okşan'ın flört ve iletişim becerileri, ikinci de ise, Asral'ın gücü ve savaşma becerileri içimde var olmuştu. Ayrıca Asral'ın soğukkanlılığı! Başka biri olsa, korkudan titrerdi ben ise sanki hayatımda çok kez ceset görmüşüm gibi tepkisizdim. Bu gece o adamı kuyuya atarak oracıkta öldüren ben miydim gerçekten?

Sabah 10 civarı eve hizmetliler gelmeye başlamıştı. Seslerini duydukça, duymamazlıktan geliyor herkesi sarhoşluğun ertesi gününü yaşadığıma ikna etmeye çalışıyordum.

Galip birden uyandı.

"Ne bu ses!"

Ben de onun sesiyle uyanmış gibi yaparak,

"Ayy başım. N'oldu ya hiçbir şey hatırlamıyorum."

Galip'e bakarak, "Ben dün gece burada mı kaldım?"

"Biz ne çok içmişiz."

Mutfakta ortalığı toplayan kadına; "Afedersiniz baş ağrısı için ilaç var mıydı?"

Açık mutfak olduğu için kadın beni kolayca duydu. "Buyrun efendim." Getirdiği su ve ağrı kesiciyi alıp içtim.

"Siz de ister misiniz Galip Bey?"

Galip sehpanın üzerindeki henüz toplanmamış şişelere baktı.

"Ver."

"Galip dışarıda kahvaltı mı yapsak, belki açık hava iyi gelir."

"Gidelim hadi."

Bendeki pişkinliğe bakar mısınız? Daha dün gece adamın sağ kolunu öldürmemiş gibi adamla geziyorum.

Kapıdan çıkarken, kapıdaki güvenliklerden biri Galip'in kulağına birşeyler fısıldadı.

Kesin Feyyaz'in kaybolduğunu söylüyorlardı.

"Bulun hemen bana onu!"

"Ne oldu Galip kötü birşey mi?"

"Şu kahvaltı işini daha sonra halledelim gülüm."