Sold Out

Βραδινό Τηλεφώνημα

"Θα αποκλειστούμε ή μου φαίνεται?" μου στέλνει κατά τις 4 μήνυμα στο κινητό. 

Το χιόνι έχει αρχίσει να πέφτει πολύ πυκνό εδώ και ώρα κι ο κόσμος έχει αδειάσει το καφέ. Η Μαίρη μαζεύει κι εκείνη τα πράγματά της άρον άρον να προλάβουμε να φτάσουμε στα σπίτια μας. Φοράω το σακίδιό μου και μοιράζομαι ένα ταξί μαζί της. 

Όταν φτάνω σπίτι βρίσκω ένα σημείωμα από το Νικόλα οτι θα κοιμηθεί σε ένα φίλο του (νομίζω οτι έχει νέο αίσθημα, και πολύ θα χαρώ αν είναι κάτι καλό), οπότε αποφασίζω να κάνω λίγη γυμναστική και να μπω για ένα χαλαρωτικό μπανάκι μετά.

Καλή η παρέα, αλλά προσωπικά απολαμβάνω και την ησυχία της μοναξιάς μου.

Κατά τις 11 έχω αράξει στον καναπέ και διαβάζω πάλι το ρόλο μου παρέα με ένα ποτηράκι κόκκινο κρασί όταν ξαφνικά φωτίζεται η οθόνη του κινητού μου. 

"Δε μου μιλας εσυ? 🤔" είναι από τον Ορέστη

Δεν του απάντησα ποτέ στο απογευματινό του μήνυμα. Δεν είναι οτι δεν προλάβαινα... Είναι που έχω αποφασίσει να τον έχω μια στο καρφί και μια στο πέταλο! Και το οτι είδα την ξινομούρα μετά από τόσα χρόνια σίγουρα δεν βοήθησε στο να ηρεμήσει το μέσα μου. Το ακριβώς αντίθετο για να είμαι ειλικρινής!

"Σου μιλάω, απλά έκανα πολλά κ ξεχάστηκα" δικαιολογούμαι με μια γενικότητα.

"Τί εκανες δλδ?"

"Γύρισα σπίτι, έκανα πιλάτες, μετά ντους...και τώρα μελετάω το ρόλο μου.."

"Πιλάτες..."

"Ναι, τι?"

"Φορούσες τα κολλητά σου?"

Χμμ..κάποιος έχει ορεξούλες ή είναι ιδέα μου?

"Και βέβαια.."

"Ήθελα να ήμουν εκεί...να κάναμε μαζί γυμναστική"

"...πού είσαι όμως??"

"Σπίτι..."

"Και η σύζυγος? Πολύ όμορφη, by the way!"

Με καλεί στο τηλέφωνο, το σηκώνω αμέσως, θέλω πολύ να ακούσω την αντίδρασή του.

"Ναι?"

"Σουηδέζα μου εσύ..." ακούγεται να λέει χαμηλόφωνα με τη σέξι φωνή του.

"Χαχαχα αλήθεια είναι..."

"ΟΚ... Να πω ευχαριστώ εκ μέρους της?? Να πω και συγγνώμη αν ήρθες σε δύσκολη θέση νωρίτερα... Ήταν άβολο"