Sold Out

I Feel You

**Ισχύουν τα ίδια με το προηγούμενο κεφάλαιο ως προς το ακατάλληλο του part αυτού**

Τραβάω τα χέρια μου απότομα και γυρίζω το σώμα μου ώστε να τον βλέπω. Θέλω να τον χτυπήσω. Μέσα στο σκοτάδι εντοπίζω το βλέμμα του. Το αίμα μου βράζει. Νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει στα μηνίγγια μου. Με το ζόρι κρατιέμαι!

"Αυτό που είπες!!" Ακουμπάω με τις παλάμες μου σταθερά το σκληρό στέρνο του και τον σπρώχνω. Κάνει ένα βήμα πίσω αλλά δεν παίρνει τα μάτια του από πάνω μου.

 Περιμένει να ξεσπάσω. Ξέρει.

"Αυτό που ΥΠΟΝΟΗΣΕΣ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΦΟΡΑ!!" φωνάζω, δεν ξέρω γιατί, είναι απέναντί μου αλλά φωνάζω σαν να μας χωρίζουν χιλιόμετρα. "ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΠΕΙΣ! Κατάλαβες, γαμώ την πατριαρχία μου??"

"Ναι."  Χαμηλώνει τη φωνή του. Εκπληκτικά γρήγορα.

"Πες μου να το ακούσω. Πες ΝΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ, ΕΙΜΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ. Πάμε μαζί..."

"Έρικα..."

"Παμε μαζί. Ναι- το -κατάλαβα"

"Το κατάλαβα και είμαι ζηλιάρης. ΟΚ?" 

Χτυπάει επίμονα το τηλέφωνο του σπιτιού μέσα στη νύχτα και μου ζητάει συγγνώμη. Πάει να το σηκώσει. Τον ακούω που μιλάει. Μαζί της??

"Τί κάνεις?"

---

"Αργά βράδυ...δεν πειράζει."

---

"Δεν κοιμόμουν, όχι. Περνάτε καλά?"

Μαζί της.

----

"Μπράβο..."

Μπουρ μπουρ μπουρ... Δεν θέλω να τον ακούω. Μπλοκάρω τον ήχο της φωνής του. ΑΠΑΡΑΤΑΜΑΣ

Εχω σπαστεί, σκέφτομαι να ντυθώ και να την κάνω. 

Αλλά οσο σπάζομαι, τόσο θέλω να τον εκδικηθώ. Και εκείνη.

Θα μείνω. 

Βγάζω τις μπότες και ανάβω έναν πολύ απαλό κρυφό φωτισμό που διατρέχει το ταβάνι σε όλο το δωμάτιο. Πολύ καλύτερα.

Κι εκείνος φαίνεται στην πόρτα ξανά, γυμνός. Το γυμνό περίγραμμά του στο ημίφως, δηλαδή.

Έρχεται μπροστά μου και με πιάνει απαλά από τα χέρια, με τραβάει όρθια. 

"Τελικά είμαι όντως για τιμωρία. Κάνε μου ο,τι θες " Με τραβάει στη ζεστή αγκαλιά του και αφήνει ένα φιλί στην κορυφή του κεφαλιού μου. Τα χέρια του χαϊδεύουν τα μαλλιά στην πλάτη μου.