Sold Out

Η Καρδιά Θέλει Αυτό Που Θέλει

Βαζει μπρος τη μηχανη του αυτοκινητου, βγάζει ένα τσιγάρο από το πακέτο του και με κοιτάζει "Σε πειράζει?" ρωτάει και του απαντάω αρνητικά.

Το ανάβει νευρικά και καπνίζει την πρώτη τζούρα. 

"Θες?" σαν να θυμάται σε δεύτερο χρόνο να μου προσφέρει, μου τείνει το πακέτο...

Κι εγώ μένω να κοιτάζω τα Davidoff τσιγάρα του, τα ίδια που κάπνιζε στο λύκειο. Αυτή τη σκηνή την έχω ξαναζήσει. Η καρδιά μου σφίγγεται.

"Ναι, ευχαριστώ" θυμάμαι με χρονοκαθυστέρηση να απαντήσω και τραβάω ένα. Με το αριστερό του χέρι στο τιμόνι, φέρνει το δεξί κι ανάβει τον αναπτήρα του μπροστά στο τσιγάρο που εχω ανάμεσα στα χείλη μου. Ρουφάω αργά ώσπου να ανάψει και φυσάω τον καπνό έξω από το παράθυρο που ανοίγω λιγάκι- μόλις για να μην παγώσουμε. 

Γυρίζω το κεφάλι και τον κοιτάζω να οδηγεί. Φοράει σκούρο γκρι κοστούμι, λευκό πουκάμισο και γραβάτα. Ο αέρας που μπαίνει από το άνοιγμα στο παράθυρο του κάνει τα μαλλιά του να χορεύουν, παρατηρώ πόσο ωραία είναι η μύτη του, ένα τέλειο τριγωνάκι που ταιριάζει με τις υπόλοιπες γωνίες του προσώπου του. Έχει λίγα γένια, καστανόξανθα, πιο σκούρα από τα μαλλιά του. Τα μάτια του είναι προσηλωμένα στο δρόμο, αλλά δείχνει κουρασμένος, ίσως και εκνευρισμένος.

Γυρίζει κι αυτός, και με πιάνει να τον κοιτάζω. Του χαμογελάω και κάνει το ίδιο. όμως φαίνεται πως πιέζεται να χαμογελάσει. 

"Δεν είσαι καλα?" μου βγαίνει αυθόρμητα η ερώτηση, από αληθινο, ανθρώπινο ενδιαφέρον.

"Οχι...είμαι κουρέλι." λέει σοβαρός και απλώνει το χέρι του, ακουμπάει το δικό μου και συνεχίζει ενώ το χαϊδεύει" ...αλλά θα περάσει τώρα."

Δεν λέω κάτι άλλο, τον αφήνω να πάρει μερικές ανάσες. Πιστεύω οτι θα επανέλθει μόνος του, ακούγεται σκασμένος. Σύντομα καταλαβαίνω οτι μας οδηγεί προς το λόφο του Λυκαβηττού. Δεν έχουμε ανταλλάξει κουβέντα στη διαδρομή.

Φτάνουμε πάνω και σταματάει σε ένα πλάτωμα από όπου έχουμε θέα όλη την νυχτερινή Αθήνα. Έχει σταματήσει το ψιλόβροχο, αλλά κάνει κρύο εκεί πάνω. 

"Θέλω να βγω λίγο έξω" μου δηλώνει και γνέφω θετικά- θα τον ακολουθήσω. Ευτυχώς φόρεσα το χοντρό μπουφάν μου πριν φυγω από το σπίτι. Κι αυτός βάζει το μάλλινο παλτό που έχει ριγμένο στα πίσω καθίσματα. 

Κάθεται στο καπό του αυτοκινήτου. Απλώνει τα μακριά του πόδια μπροστά του και τα σταυρώνει. Κάθομαι δίπλα του. Φοράω τις μπότες μου με τα ψηλά τακούνια και έχω μειώσει λίγο τη διαφορά ύψους μας.