Τα Μελανά Σημεία Μας

276 37 91
                                    

Έχει αρχίσει να χαράζει.

Βλέπω τα πρώτα χρώματα της αυγής να αχνοφαίνονται στον ορίζοντα, καθώς ο Mεγάλος Zωγράφος αρχίζει να αδειάζει τα χρώματα της μέρας στην τεράστια παλέτα του. 

Ο Ορέστης κοιμάται στο πλάι μου. 

Αυτό που ήθελα τόσα χρόνια είναι δίπλα μου. Κι αυτό που μου έλειψε όσο καιρό βγαίνω μαζί του έγινε: μία νύχτα μαζί του, όλη νύχτα μαζί του.

 Όλη τη νύχτα κάθε λίγο μια απλή κίνηση του ενός ή του άλλου μας ξυπνούσε και παρασυρόμασταν μισοκοιμισμένοι σε υγρά χάδια και φιλιά που μας ξυπνούσαν τελικά και καταλήγαμε να κάνουμε έρωτα ξανά και ξανά μέχρι εξάντλησης. Σαν να μη θέλαμε να χάσουμε χρόνο ο ένας από τον άλλο.

Και ύστερα κοιμήθηκα τόσο γλυκά και ήρεμα. Μα δεν ξύπνησα με τον ίδιο τρόπο.

Νιώθω να με πλακώνει στο στήθος ένα βάρος- το βάρος της επίγνωσης οτι όλο αυτό έχει ένα στόχο. Κι ένα τέλος. Και όσο στενεύουν τα περιθώρια, τόσο χειρότερα νιώθω. 

Τον κοιτάζω, είναι μισοσκεπασμένος με το πάπλωμα, το μισό του κορμί είναι εκτεθειμένο. Γυμνό. Το ένα πόδι του είναι έξω από το πάπλωμα, η μία του πλευρά ξεσκέπαστη. 

Κανονικά θα τον σκέπαζα να μην κρυώνει. Κανονικά...

Με αργές και προσεκτικές κινήσεις πιάνω στα χέρια μου το κινητό μου. Ανοίγω την κάμερα και φωτογραφίζω τον Ορέστη. Είναι τόσο γαλήνιο το πρόσωπό του, τα ξανθά μπουκλάκια του σαν παιδιού πέφτουν στο πρόσωπο και το μαξιλάρι του μοιάζουν να σχηματίζουν ενα φωτοστέφανο.

Μα σίγουρα δεν είναι άγιος! Δεν είναι άγγελος. Κι εγώ δεν είμαι παράλογη να θέλω να τον εκδικηθώ. Τις στιγμές που το δάχτυλό μου πατάει το κουμπί και τον απαθανατίζει να κοιμάται γυμνός στην κρεβατοκάμαρά του νιώθω ταυτόχρονα ικανοποίηση και πόνο. Νιώθω οτι είναι το σωστό για μένα. Αυτό που περίμενα τόσο καιρό να κάνω. Αυτό που σχεδίαζα με υπομονή. Δεν είναι άλλος- είναι ο ίδιος άνθρωπος που τόσα χρόνια ονειρεύομαι να εκδικηθώ.

Και εξάλλου οι επιλογές του είναι συγκεκριμένες ακόμα και σήμερα. Βόλεμα. Επιφάνεια. Ρεμούλα. Υπεξαίρεση. Συνεργασία με άτομα που φροντίζει να τη βγάζουν καθαρή ενώ ανήκουν στη φυλακή. 

Σαν τον Μόσχα! Όσο κι αν τάχα με συμπονάει, το δικηγορικό γραφείο του έχει φροντίσει ο Μόσχας να έχει το ελεύθερο να κάνει ο,τι προσπάθησε να κάνει σε μένα και ποιος ξέρει σε πόσες ακόμα το έχει καταφέρει!! 

Sold OutWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu