RUH-U REVAN

YAKIN

Yaşadığım bu garip yaşamdan önce de erken başlayan eğitim hayatım yüzünden doğru düzgün ilişkilerim olmamıştı. Karşıma çıkan ve beni lise hayatımda beğenen iki hanımın ikisi de değer verdiklerime saygı duymayınca ben de kendimden taviz vermeyerek biri hiç başlamadan biri de iki hafta süren kısa bir ilişkim olmuştu. Ruh-u revan olduktan ve üniversite de kalma kararı aldıktan sonra bir hanım ile arkadaşlığımız olmuştu ama onu da hayatıma giren kayıp ruhlar nedeni ile ihmal edince iki ayda sona ermişti. Zaten yaşadığımız yüzyılda saygının bir değeri olmadığı için kendimi anlatmaya çalışsam da üstü kapalı anlattığım vazifemi hiç bir vakit anlamayarak hayatımdan çıkan son hanımla birlikte ilişkilerden nasibimi almıştım.

 Şu an ise Sait bey ve Pervin hanımı görünce aklıma gelen yalnızlığım ile iç çektim. Pervin hanım yaşarken tüm tehlikelerine rağmen eşini sabırla beklemiş, bir gün şikayet etmemişti. Sait bey Yaser beyin yanında çalışmadan önce özel harekat polisi olarak görev yaptığından zamansız aile hayatına rağmen Pervin hanımın sabrı ile güzel bir evlilik yaşamışlardı. Pervin hanımın kazası sonrası Sait bey hiç gocunmadan sabırla onu beklemiş ve hep umudunu taze tutmuştu. Karşımda oturan adam derin bir nefes alıp:

" Dinliyorum Yaman bey" dediğinde bakışlarım Pervin hanımı buldu. Pervin hanım nazikçe gülümsedi.

" Yaman bey beş koca yıldır bedenim o yatakta ve karşınızdaki adam bu zamanın bir günü bile benden vazgeçmedi. Ne o günkü çatışmada vurulmamdan ne de Yaser beyin kız kardeşi ile olan yakınlaşmasından dolayı ona kızmadım. Ve ben Sait'i işinin gerektirdiği tüm zorlukları , tüm riskleri ile sevdim. Ancak artık yeter , ona da bana da yazık."."

 Ben sözlerimin ardından Sait beye döndüğünde çatık kaşları öfkeden değil endişe ve meraktan çatılıydı. 

" Ben tam olarak demek istediğinizi anlamadım. Lütfen daha açık olur musunuz?"

 Pervin hanım gülümserken Sait bey kaşlarını çatarak bana bakıyordu.

" Kocamın sadakatinden hiç bir zaman şüphe duymadım ve ne mutlu bana ki hiç bir zaman beni şaşırtmadı. Hep yanında yakınında oldum. Bedenim kımıldayamasa da sizinde bildiğiniz gibi ruhum kaldığı bu ikilemde hareket edebiliyor. Geçen ay Yaser beyin kız kardeşi Yaseminle kısa bir an yakınlaşmaları oldu. O zaman her şeyi daha iyi anladım. Ben gitmeden Sait kendine bir hayat kuramayacak ama onu kırgın bırakıp gitmek istemiyorum. Yeniden bir evi , yeniden sevgi ile atan bir kalbi olsun istiyorum. Bir şey yaşamadılar ama Sait o kısacık yakınlaşma yüzünden günlerce kendine işkence etti. Beni bırakmalı artık , beş yıl uzun bir süre."

" Anlıyorum Pervin hanım dilim döndüğünce durumu anlatmaya çalışacağım."

 Tekrar Sait beye döndüğümde kaşları öfkeden değil, endişe ve meraktan çatılıydı. Derin bir nefes aldım, her gidenin mesajını anlatmak düşünüldüğü kadar kolay olmuyordu.

" Sait bey eşiniz sizi kırgın ve eksik bırakmak  istemediği için gidemiyor. Yeniden bir hayatınız olmasını, yeniden sevip sevilerek mutlu olmanızı diliyor. Bunun önündeki engel olarak da varlığını görüyor. Ona izin.."

" Yasemin hanımla aramda hiç bir şey olmadı. Dokunmadım ona ne olur beni bırakmasın."

 Bu defa yerinde huzursuzca kıpırdanan Yaser beye ilişti gözlerim. Kaşlarını çatma sırası ondaydı ama gene de duruşunu bozmadı. Ben ise gülümsemeye çalışarak:

" Sait bey aranızda bir şey olmadığını Pervin hanım da biliyor ama o arada olduğu süre zarfında hayatınızı kendisinin makinelere bağlı olduğu gibi ona bağlı yaşamanız onu fazlası ile üzüyor. Gitmek yoluna devam etmek istiyor ve sizin onayınız onun için çok değerli. Sizi böyle yalnız görmek ve yanınızda olamamak onu daha da yaralıyor." dediğimde çatık kaşları düzelirken gözünden bir damla yaş akan adam başını öne eğdi. Acısı en uzak insan tarafından görülebilecek kadar keskindi.