නේත්‍රා 👁️ ( Slow Update )

~ 17 ~

මම අප්පච්චිගෙ ෆෝන් එකට කෝල් සෑහෙන්න ගත්තා.. අන්තිමේදි කෝල් එක අඬ අඬ ආන්සර් කරේ අම්මා.. එයා කිව්ව විදිහට අප්පච්චිට ලොකු හාට් ඇටෑක් එකක් නෙමෙයි ඇවිත් තියෙන්නෙ.. ඒ උනාට ඩොක්ටර් කියල තියෙනවා අප්පච්චිව පරිස්සම් කරගන්න ඊළග හාට් ඇටෑක් එක ආවොත් නම් අප්පච්චිගෙ ජීවිතේ බේරගන්න බැරි වේවි කියලා..

දන්නවද ඒ වචන ටික අම්මා කිව්වෙ ඉකි ගගහා..අම්ම හැඩූ කඳුලින් කියන කතා වලට මටත් ඇඬුනා..ඒ රත්තරන් අප්පච්චිගෙ පොඩි පුතා වෙච්චි මට දුක නැත්තම් මම මහ තිරිසනෙක් වෙන්න ඕන..

මේ ලෝකෙ ඉන්න හොදම අප්පච්චි මට ලැබිලයි කියන එක ගැන නිතර හිතන මම හිටියෙ සෑහෙන්න සතුටින්.. ඒත් එක පාරටම අප්පච්චිට මේ වෙච්ච දෙයින් මට දැන් දුකක් එක්ක ලොකු බයක් හිතට දැනෙනවා..

අපේ පවුලෙ සතුට රැදිල තිබ්බෙ එයා මත.. මේ ගෙදර මුදුන් මුල වගේම ගෘහ මූලිකයා අම්මගෙ එකම මනුස්සයා අපේ එකම රත්තරන් අප්පච්චි මෙහෙම එක පාරට වැටුනම අපි තුන් දෙනාත් අන්තෙටම වැටෙන්න මහ ලොකු වෙලාවක් යන්නෙ නෑ..

ඩොක්ටර් නොකිය කියල තියෙන්නෙ අප්පච්චිගෙ ජීවිතේ දැන් තියෙන්නෙ අවදානමක කියල.. සමහර විට ලොකු සතුටක් හෝ දුකක් එයාට දැනුනොත් ආයෙ හාට් ඇටෑක් එකක් එන්න ඉඩ තියෙනවා..එ..තකොට අපිට සිද්ද වෙනවා මේ ලෝකෙ විදින්න ලැබෙන ලොකුම දුක දරා ගන්න..

බෑ...මට බෑ...මගෙ අප්පච්චි නැති ජීවිතයක් ගැන හිතන්නවත්.. එයා තමයි මගෙ හයිය , මගෙ ලෝකෙ අප්පච්චි නැති උන දවසට මේ ගෙදර අයගෙ හිනාවත් නැති වෙලාම යයි.. අනේ එහෙම වෙන්න දෙන්න එපා දෙවියනේ.. අපේ ගෙදර අයගෙ සතුට නැති කරන්න හදන්න එපා...

" පුතා මම කෑම හැදුවා..බත් ටිකක් බෙදල ගේන්නද..? "

" එපා නැන්දේ.. මට බඩගිනි නෑ..."

අම්මා එක්ක කතා කරපු වෙලාවෙ ඉදල වැරැන්ඩ එකට වෙලා අහස දිහා බලන් කල්පනා කර කර හිටපු මන් ලගට ආපු සුසිල නැන්දා රෑට කන්න කෑම හදල මගෙන් බත් කනවද ඇහුවම මම නැහැයි කිව්වා.. මොකද මට බත් කකා චූන් ගන්න තරම් මානසිකත්වයක් තිබ්බෙ නෑ..අනික අප්පච්චි ඉස්පිරිතාලෙ ඇඳක ලෙඩ වෙලා ඉද්දි මගෙ උගුරෙන් පහලට බත් කටක් යන එකකුත් නෑ.. බඩගින්න නම් නිවෙයි ඕන වෙලාවක ගෙදර තියන කෑමක් කෑවොත් හැබැයි හිතේ ගින්න නිවන්න මොනව කරත් බැහැ..