CALMING KING - MİNSUNG

20.

ANYONGHASEYOOOO (Jackson Wang sesiyle)

Bu bölüm yorumlarınızı çok merak ediyorum kızlaarrğ

İyi okumalar

O son kez seviştiğimiz güzel günden sonra zaman su gibi akıp geçiyordu. Su gibi evet... Dolu bir barajın kapakları açılmış gibi bir tazyikle akıyordu. Ruh eşliği konusunda hiçbir şey bilmediğimizi de görmüş olmuştuk. Mesela ruh eşlerinin birbirinden bir günden fazla ayrılması neredeyse imkansızmış ve çok acı veriyormuş. Yani bizim hayal ettiğimiz gibi Minho tesisten ayrılıp kendi işinde çalışması benimde burada kalmaya devam etmem masal oldu. Doktor Seokjin'in verdiği örneğe göre ben operasyona onsuz gidersem Minho kafayı yermiş. Gerçekten delirme ihtimalimiz varmış. Tehlikeli bir iş yapmamız bu açıdan kötü oldu.

Calming beni ve Minho'yu bu şekilde adapte etmeye çalışıyorlar. Herkese verilen sıradan ruh eşi bilgilerinden daha derinlerini bilmemiz gerektiğinden bize bir hizmet ayarladılar. Doktorumuz Kim Seokjin, aynı zamanda bir öğretim görevlisi olduğundan haftada bir bizim için tesise gelip neler olduğunu ve neler olabileceğini anlatıyordu. Bilmediğim şeyleri öğrenmek ve bunların bizim hakkımızda olması heyecan vericiydi evet ama bunun yanında tim antrenmanlarına ayrı katılıyor. Ruh eşlerini merak eden üstlerimize ayrı ayrı durumumuzun zararsız olduğunu anlatmaya çalışıyorduk. Kendimizi sürekli bizim tesis için zararsız olduğumuzu kanıtlamaya çalışırken buluyorduk.

Aslında ben daha çok çabalıyordum çünkü Minho bir an önce mühürlenmek istiyordu ve Calming bu süreci yavaşlatıyordu. Hiçbir üstümüze laf anlatmak istemiyordu. Yasaklı olmasa rütbesinin onlardan daha yüksek olduğundan mıdır nedir pek haz etmiyordu bizi merak eden insanlardan. Yine de ben hala Calming'den ayrılmak istemediğim için sesini çıkarmıyor benim için alttan alıyordu.

Tüm tesislerde biz konuşuluyorduk. Bunu zaten biliyordum ama yurtdışı tesislerinden gelen askerle bile merakla bizimle konuşmak istiyordu. Yoongi Hyung' da sık sık insanların bizi sorduğunu anlatıyordu bana. Yani ikimizin arasında daha kolay ilerleyecek şeyler tüm tesislere, üstlere ve çevremize yayıldığından beni yormuştu. Ben insanlarla konuşmaya bayılan biri değildim ve biliyordum ki Minho benden de beterdi bu konuda.

Tesis içindekiler bizi yorsa da tim içinde kimse yadırgamamış, soru yağmuruna tutmamıştı. Chan hyung hala dikkatli olsa da anladım ki o her zaman diken üstünde timini korumaya çalışan bir Amir ve endişeleri bir lider olduğu sürece dinmez. Changbin ve Felix bizi fazla hızlı kabullenmişti, çok bile geç kaldığımızı söylemişlerdi dolayısıyla yanında en rahat olduklarımız onlardı bu yüzden onlarla beraber birkaç kere yemeğe çıktık ve en çok onlarla vakit geçirdik. Jeongin'de gayet iyiydi ve mutluydu abisinin ruh eşi olmam onu sevindiriyordu. Kendi içinde bazı sıkıntıları olduğu belli olsa da bizim ilişkimiz açısından ne kadar destekleyici davrandığını görüyordum. Abisi adına mutluydu. Diğerleri de gayet olumlu ve sakin karşıladığı için rahattım.

Rahattım aslında evet o kadar rahattım ki, insanlara gülüşümü bile göstermek istemeyen ben orada burada Minho ile öpüşürken yakalanıyordum. Kokumu saklamıyordum çünkü alfamın kokusu ile işaretlenmiş ve çoktan birine bağlı olduğum açıkça belliyken saklama ihtiyacı duymuyordum artık. Minho ise bana olan düşkünlüğünü herkesin gözünün önünde çekinmeden gösteriyordu. Etrafımda dönüyor, ona daha da âşık olmam için her şeyi yapıyordu.

Ofisteyken bir anda elimden tutup beni kaçırıyor tesisin havuzuna sürüklüyordu. Koridorda yürürken bir anda karşıma çıkıp beni bir odaya çekiyor onunla öpüştüğümü bütün dünyanın anlayacağı şekilde dudaklarımı hırpalıyor ve beni işaretliyordu. Tesisteki askerler benim bir alfaya böylesine ilgi göstermeme ve onun ilgisini kolayca kabul etmeme aşırı tepki veriyordu. Az yemek yediğime taktığı için yemekhanede onun beni beslemesine izin verdiğim zamanlarda askerlerin gözlerindeki şoku görebiliyorum. Nedense hoşuma gidiyor ve bu Minho'nun da gururunu okşuyor görebiliyorum. Yaptıkları, söyledikleri zaten ona âşık olmam için yeterliyken birde bunları yapıyordu bana.