Oy verip, yorum yapmayı unutmayalım 🤍
Instagram: karanlikinumudu
İyi okumalara!
"Vaktiyle bir Atsız varmış..."derlerse ne hoş!
Anılmakla hangi ruh olmaz ki sarhoş?
H. Nihal Atsız
Yazardan...
Demir Boz, hastane bahçesinde sigara içerken yanına yaklaşan iki kişiyi gördü.
İki adam vardı. Biri diğerine göre daha gençti. Diğeri en fazla 27 yaşında duruyordu.
"Merhaba," Demir sadece başını salladı.
Genç olan söze girdi. "Demir Boz siz misiniz?" Diye sordu. Demir'in kaşları çatıldı.
"Ne yapacaksın?"
Genç adam alayla güldü. "Ben Ceyhun Alp, Asena' nın gerçek abisiyim. Ve onu sizden almaya geldik."
Asena Rüya Boz'dan...
Tanıdık sesler duyuyordum ama kime ya da kimlere ait olduğunu çıkartamıyordum.
Gözlerimi zorlayarak açmaya çalıştım.
Gözlerimi açmayı başardığımda, beyaz ışık gözümü sevmişti.
Gözlerimi açmayı başardığımda da bir yüz belirdi.
Göktuğ.
"Abla? Uyandın mı lan?" Dedi. "Hani doktor olacak o pezevenk Koray, 3 saat sonra ancak uyanır demişti?"
Başıma giren ağrıyla, yüzümü buruşturdum.
Ardından Emir'in sesini duydum. "Bağırma Göktuğ." Sesi yorgun geliyordu.
Ağrı yavaş yavaş azaldı, Göktuğ hâlâ konuşuyordu.
Bu çocuğun çene bağını sikme zamanın geldi...
Elimi kaldırarak başıma götürdüm. Ben başımı ovalarken bir el, elimi tutarak geri çekti ve ovalamaya başladı.
"Kolun yaralı,"
Emir
"Biraz daha kolunu hareket ettirirsen ağrır."
Ardından devam etti. "Aç mısın? Bir yerin ağrıyor mu? Su ister misin? Yastığın rahat mı? İstersen biraz kaldırabilirim, sen öyle seviyorsun."
Emir sen yorulmuşsundur gel şöyle nikâh masasına.
Odada ki herkes şaşkınlıkla Emir'e bakıyorlardı. Emir küçükken de böyleydi.
Sadece sana karşı...
"Su." Sesim kısık çıkıyordu.
Emir, elini yatağın yanındaki komidine uzatıp, pet şişe suyu aldı.
"Yastığını biraz dikleştirmem gerek," dedi. Başımı hafifçe salladım.
Elindeki suyu bıraktı. Bir eliyle belimden destek verirken, diğer eliyle yastığımı düzeltiyordu.
Yastığı rahat bir konuma getirdiğinde, suyu eline alıp dudaklarıma yaklaştırdı.
Suyu içirdikten sonra yüzüme bakmaya başladı. Yüzündeki ifade çok karışıktı.
Endişe, korku, özlem, sevgi...
Aptal bir insan değildim, Emir'in duygularının farkındaydım. Lisenin son yılında bir ara sevgili olmuştuk. Ama şöyle bir şey vardı ki; biz asker olmak istiyorduk, ve Kara Harp'a girerken sevgilinin olması sorun teşkil ediyordu.
"Alparslan amca,İnci teyze ve Leyla abla geldi, Turan da yarın gelecekmiş."
Turan benden 1 yaş küçük kardeşim. Tıp okuyordu, yeni mezun olmuştu.
Yüzümü buruşturarak. "O gelmese de olur," dedim.
En son geldiğinde karakolluk olmuştu.
Emir sırıtarak. "1 haftaya kalmaz gelir." Dedi.
O an fark ettim ki oda da kimse yoktu.
"Doktoru çağırmaları için gönderim." Dediğinde yüzüne şaşkınlıkla baktım. Hepsini mi?
Birisi Odanın kapısını çaldıktan hemen sonra girdi.
Madem direkt gireceksin, neden kapıyı çaldın?
Kapı tam açıldığında kimin geldiğini gördük. Koray gelmişti.
Koray, Alphan amcamın oğluydu.
"Asena yine delmişler seni," şerefsiz gülüyordu.
"Neyse, ameliyat zor geçti, 7 kurşun çıkarttık."
Tam dudaklarımı aralayacaktım ki.
"Kurşunları Alparslan amcama verdim, o sana verir."
Evet, her vurulduğumda kurşunları alıp, saklıyordum.
"Emir, sen Asena'ya dikkat et hastaneden kaçmasın, ayrıca yarasına dikkat etsin." Dedi Koray.
"Sen buraya ne zaman geldin?" Dedim.
Bileğine, saat varmış gibi baktı.
"Tam tamına... 4 gündür!" Yuh!
"Ben 4 gündür uyuyor muyum?" Emir, elimi tuttu.
Asena, namus gitti, artık evlenmek zorundayız...
" Neyse, ne sizi yalnız bırakayım." Yüzünde imâlı bir sırıtma vardı.
Koray odadan çıktığında, Emir hâlâ elimi tutuyordu.
"Asena ben-"
Bir silah sesi duyuldu.
-BÖLÜM SONU-
Koray sizce nasıl biri? (Kişilik olarak)
Asena?
Emir?
Umarım bölümü beğenmişsinizdir
🤍
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TİLKİ
Novela Juvenil"Kıdemli üsteğmen Asena Boz." dedi, yüzüme bakarak. onun hâlâ yaşaması sinirimi bozuyordu. "Görüşmeyeli baya olmuş." "Timin öldükten sonra kafana sıkarsın diye düşünmüştüm." "Kes lan sesini!" bağırdığımda irkilmişti ama belli etmemeye çalışıyordu...
