TİLKİ

14. BÖLÜM

Yıldızlar parlasın, yorumlar yapılsın!

İyi okumalar dilerim!

Bölüm şarkısı; Teoman- Çoban yıldızı

.

.

18/10/2016

Genç kız sıkıntılı bir ifadeyle etrafa bakıyordu.

Bir mağranın ortasında sandalyeye bağlı duruyordu. Abisi ne zaman gelecek, bilmiyordu. Gelmesi mi daha iyiydi yoksa gelmemesi mi? Bilmiyordu.

Bildiği bir şey varsa o da babasının ve abisinin onları bulacağıydı. Ya ölü ya da diri.

Kartal'ın onu kandırdığını düşünüyordu. Kartal, abisinin geleceğini söyledikten sonra ortadan kaybolmuştu.

Acıkmıştı ama ne belli ediyor ne de söylüyordu. Verirlerse de yemezdi zaten. Canı çok sıkılıyordu. Kartal onu odaya bıraktıktan sonra birileriyle konuşmuş, Asena'nın o odada kalması gerektiğini söylemişti. Onlar ise iki gün sonra Asena'yı mağraya getirmişti.

Asena, kartal'a kızamıyordu aslında, yer değiştirmişlerdi, belki nerede olduklarını bilmiyordur? Asena bu ihtimali düşünüp duruyordu.

Abisini düşünüyordu. Nasıl? Nerede? Üşüyor mu? Aç mı? Yarası var mı? Ve daha niceleri.

Aklını kaçıracaktı.

Tek temeni babasının ve abisinin onları bulacağıydı.

Asena korkuyordu. Ama korkusunun nedeni kendisine yapabılabilecek şeyler değildi. Korktuğu şey; abisine zarar gelmesiydi. Ya abisini bir daha göremezse?

Başını iki yana salladı. Abileri söz vermişti, onu bırakmayacaklarını ve ona zarar gelmeyeceğini. Demir, pek söz tutmasa da, Karahan verdiği sözleri tutardı. Karahan, Rüya’ ya verdiği tüm sözleri tutmuştu.

Asena oturmaktan sıkılmıştı, okul sıralarının daha rahat olduğunu düşünmeye başlamışken, yanına dört kişinin gelmesiyle onlara baktı. Adamların yüzünde iğrenç bir sırıtış vardı.

Kaşlarını kaldırdı  ve başını ‘hayırdır’ der gibi salladı.  Asena’yı hiç takmadan sessizce konuşmaya başladılar. Asena hakkında bilmedikleri bir şey varsa o da dudak okuma yetisine sahip olduğuydu.

Sağ taraftaki kişi yanında duran kişiye yaklaştı. “Başkan, bu kızı bize bıraktı. Ne yapalım?’’ Dediğinde, Asena, içinden derin bi’ siktir çekti. Sol tarafta duran kişi sırıttı. ‘‘ Her zaman yaptığımızı.’’

O her zaman yaptıkları şeyi, Asena az çok tahmin edebiliyordu. Onlara korktuğunu belli etmemeye çalışıyordu. Umarım, dedi. Umarım ki yapacakları şey sadece dövmektir.

Asena’nın en korktuğu şey o gün başına geldi.

Zaten, hayatta en çok korktuğumuz şeyler başımıza gelmez miydi?

21/10/2016

Asena yattığı yerde bir kez daha inledi. Canı çok yanıyordu. O günden sonra işkenceleri devam etmişti. İkinci günün sonunda bırakmaya karar vermişlerdi. Bırakmalarının tek sebebi, Asena'nın asker kızı olması ve hamile kalmasıydı.

Gözünden bir damla yaş düştü. ‘‘ Abi, gelin artık.’’ Dudaklarının arasından bir hıçkırık kaçtı. ‘‘Lütfen,’’ sesi o kadar kısıktı ki, kendi sesini bile duyamıyordu. ‘‘Korkuyorum, çok korkuyorum.’’

Karahan, Asena’ya Cesur kızım derdi.

Bir kez daha hıçkırdı. ‘‘ Abi, ben Cesur değilim,’’