"සීයා ... කොහෙද ඉන්නේ.."
"ඕ මං මේ රෙදි වනනවා "
"සීයා උඩට ගිහින් එන්නම්. කවිත් එක්ක.."
"පරිස්සමෙන් ගිහින් එන්න.. කූඩැල්ලො බලාගෙන ඈ පායනවා කියල නෑ..."
"හා.."
අව්ව ඇඟට වැටෙනකොට සනීපයි .. ඒත් සීතලයි.. ඒ හින්දා කවිත්ටත් ජැකට් එකක් දීලා මාත් එක්ක දාගත්තා.. මං ජැකට් වලට පුදුම ආසයි , ඒ හින්දා ඉසල් අයියා එහෙමත් ජැකට් එවලා එවලා මට ජැකට් මාර ගොඩක් තියෙන්නේ..
"පාරක් නෑ නේ.. මං මුල්ම වතාවට මෙහෙම තේ වත්තක් මැදින් යන්නේ..අපි ඉස්සර හිටියෙ නාවුල පැත්තේනෙ. එහෙ වැඩියෙන් හේන් තියෙන්නේ.. බඩඉරිඟු කුරහන් එහෙම .. කුඹුරුත් තියෙනවා මං හිටිය පැත්තෙ තිබ්බෙ නෑ"
"මෙහෙ හෙල්මලු වගාව තියෙන්නේ.. උඩට ගියාම පහළ ගම් වල ඒවා පේනවා.. ඉස්සර වෙනවද පිටිපස්සෙන් එනවද"
"ගමන අමාරු නෑ නේ"
"අපි කඳවුරු බඳින්න යන හයික් එකක් නෙවෙයි මේක ඉතින්"
කවිත් හිනාවෙලා මට ඉස්සර වුනා.. බටහිරෙන් ඉර පේන්නම අහස පෑදිලා තැනින් තැන තැඹිලි පාට වෙච්ච වළාකුළු තිබුනට අනිත් පැත්තේ අහසේ වැහි වලාකුළුත් තිබුනා.. කවිත් නම් ඔලුවත් වහගෙන හිටියේ... පාරෙ තිබ්බ කෝටු කෑල්ලකුත් අරන් සුදු පාට ලොකු කබායට මට පේන්නෙ නිකන් ඇවිදින හිම බබෙක් වගේ.
උදේ අපි පන්සලට යන්න ඝංටාරේ ගහනකල් හිටියට ඒක ගැහුවේ නෑ.. ඒ හින්දා දහයට විතර පන්සලට යනකොට සීයා එහෙම එනවා.. ඉතින් අපි ආපහු ගෙදර ආවා.. කවිත් තේ වත්තට යන්න ඕනේ හින්දා එයා හවස් වෙලා එන්නම් කියලා අපෙ ගෙදර නතර වුනා..
"දුනිත් අයියේ.. වැස්සොත් මොකද කරනනේ"
"තෙමෙනවා"
"හයියෙන් වැස්සොත් ?"
"ඒත් තෙමෙනවා"
"විහිළු නෙවෙයි අර වැහි වලාකුළු "
"ඒවා යයි.. ඕන්නං පොඩ්ඩක් වහීවි"
"මේවගේ දළු තියෙනවනේ"
"කඩමුද අපි දෙන්නා එහෙනම්"
"ඔක්කොම කරගන්න නම් බැරිවෙයි. ඒ වුනාට අයියේ ඒ දළු නෙළන අය අර ගෝනියක් බැදගෙන ඉන්නකොට එහෙම අපිට අර ශ්‍රී ලංකන් වයිබ් එක එනවා නේ.. මං හෙන ආසයි ඒ අපෙ සංස්කෘති වලට. හැම එකටම නෙවෙයි....
YOU ARE READING
WATERMELON | COMPLETE
Romanceඒ වෙලාව....... මං හිතන්නේ මැයි මාර ප්‍රසංගයේ කියන ' විශ්වයේ විශේෂ අවස්ථා කිහිපයෙන් එකක් ' වුනා.. වැරැද්දක් වෙලා සමාව ගන්න බය පොඩි එකෙක් ගේ මූණක් මට පේනකොට මට මොනවගේ මූණක් ද තිබුනේ කියලා මට විශ්වාසයෙක් කියන්න බෑ.... සමහර විට මට ඒ තත්පරයේ දෙකේ හුස්ම න...
