Een nieuw begin van alles

Deel 8

Camille en Vince zitten nog altijd aan de rivier. " kijk Camille, ik ga niet kunnen vergeten wat je gedaan hebt. Maar ik vindt dat we terug normaal moeten doen tegen elkaar. Nu vandaag is dit ook niet echt leuk voor Caro denk ik dat ze met personen in haar groepje zit die alleen maar kunnen ruzie maken." Zei Vince. "sinds wanneer trek jij je aan van Caro?" vroeg Camille. Vince herkende Camille terug. Dit is de Camille die hij kende. "ze is gewoon een klasgenoot waar we rekening mee moeten houden." Verdedigt Vince hem. " heb je iets met haar?" vroeg ze. "nee zot!" Antwoorde Vince. Caro kwam even kijken hoe het gaat tussen hun twee en hoorde hun gesprek. Er rolde een traan over haar wang. Vince die niets voor haar voelt. Toch gaf hij dat gevoel. Waarom zou hij anders na hun breuk bij Caro zijn hart gaan luchten? Waarom zou hij haar dan uitgenodigd hebben voor de schoolfuif? Waarom is Vince nu opeens gemeen? Na alles wat Caro voor hem gedaan had. Vince en Camille staan recht en gaan terug naar de plek waar ze zaten om te eten. Caro stond nog altijd waar ze daarnet stond. Vince zag dat ze was aangedaan. " Caro is alles oké?" vroeg hij. Ze knikte. " mama moet vandaag gewoon terug naar het ziekenhuis en ik kan niet stoppen van daar aan te denken." Liegt ze. " als het even niet gaat straks laat het even weten. Waarom heb je nu niet gezegd dat je alles gehoord hebt? Waarom doe je nu alsof er niks aan de hand is? Waarom ben ik alleen maar goed om naar mensen hun drama te luisteren? Caro barst in tranen uit. Maria kwam al zoekend naar Caro. " hier ben je! We gaan terug beginnen." zei Maria. Ze zag dat Caro aan het huilen was. " wat is er?" vraagt ze bezorgd. "Vince." Antwoord Caro. "wat heeft hij gedaan?" vroeg Maria. " ik wil je er niet mee lastig vallen." Zei Caro. "je valt mij er toch niet mee lastig. Ik vraag ernaar." Verduidelijkt Maria. " Ik heb nu geen zin om erover te praten." Antwoorde Caro en ze veegt haar tranen weg. "Kom we gaan samen terug en we gaan laten zien dat we niet over ons heen laten lopen." Zei Maria en ze gaf Caro een schouderklopje. Caro had er niet veel zin meer in. Ze gaat naar meneer Botty. Hij weet namelijk dat haar mama ziek is en dat de thuissituatie daardoor niet altijd goed zit. "meneer, ik voel mij niet zo goed." Liegt ze opnieuw voor. Ofja ze voelt haar mentaal niet zo goed. Fysiek is ze helemaal in orde. " wil je dat we naar je papa bellen dat hij je komt halen of blijf je liever en doe je het was rustiger aan?" stelde Botty voor. " zou ik naar huis mogen?" vroeg ze. Botty knikt en belt haar vader op. Na een halfuurtje komt Peter haar ophalen. Tijdens de rit naar huis is het doodstil. Eens ze thuis is gaat ze direct naar haar kamer. Zonder maar een woord te zeggen. Als ze in haar bed ligt huilt ze hard. Ze voelt haar zo dom. Wie gelooft er nu dat Vince te vertrouwen is en dat hij gevoelens heeft? Ze valt tijdens het huilen in slaap. Ze heeft er echt nood aan. Het wordt haar allemaal een beetje teveel. Haar mama die ziek is, de verhuis naar Antwerpen, het achterlaten van de Ardennen, de bloemenwinkel. Sinds ze hier in Antwerpen wonen is alles zo anders. Nu ja hier wordt ze niet gepest, maar is haar hele leven anders. Hier kan ze niet in het weekend of vakanties bij haar vader helpen in de bloemenwinkel. Ze wil het liefst van al terug naar de Ardennen gaan wonen. Ze mist het daar te veel.