Een nieuw begin van alles

Deel 13

Caro staat voor haar spiegel in haar kamer. Ze heeft haar kleren al aan. Ze wacht alleen nog op Titin om haar haren op te steken. Ze gaat op haar bed zitten en neemt de foto van op haar nachtkastje. "vandaag gaan we in alle fierheid afscheid nemen van jou mama. Je hebt iedereen laten zien wat gelukkig zijn is." Zei Caro tegen de kader waar een foto van haar mama inzit. De tranen rollen over haar wangen. Ze kijkt nog even naar de kader en zet hem dan terug. Even later komt Titin om haar haren op te steken. Ze gaat zitten op de stoel en Titin doet haar haren. "Titin ik kan nog geen afscheid nemen." Zei Caro. "Schatteke, niemand zegt dat je vandaag hoeft afscheid nemen van mama. Je kan dit doen wanneer je er zelf klaar voor bent." Zei Titin die schuifspelden in haar haren stak. Opnieuw rolt er een traan over Caro's wang. "gaan er veel mensen komen?" vroeg Caro. "nee niet echt. De meeste wonen in de Ardennen en willen de verre afstand niet rijden of hebben de uitnodiging pas gisteren gekregen." Antwoorde Titin. Caro neemt een diepe zucht. "mama verdiend een mooi afscheid, zoals ze zelf gewild heeft." Zei Caro. "een mooi afscheid is het enigste wat we haar nog kunnen geven." Zei Titin. Als Titin klaar is doet Caro nog even haar make-up en dan vertrekken ze naar de kerk. Ze staan alle drie voor de kerk en kijken elkaar aan. Ze nemen elkaars handen vast en wandelen de kerk binnen. Voor hun wordt de kist naar voor gedragen. Iedereen gaat rechtstaan. Caro kijkt rond en de hele kerk blijkt vol te zitten. Iedereen van de klas is ook aanwezig. Ze kijkt naar haar papa en dan naar Titin. Als ze van voor komen gaat Caro direct om een tekstje voor te lezen. Ze draagt haar gedicht voor van een dief in de nacht die ze ooit geschreven heeft voor een schooltaak. Het is een zeer mooie dienst. De koffietafel is bij hun thuis. Zo zou Kristel het gewild hebben gezellig bij hun thuis. Alleen Yemi, Maria, Camille en Vince waren ook uitgenodigd voor de koffietafel. Caro zit binnen in de foto albums te bladeren. Plots komt Vince naast haar zitten. " dit ben ik met mama haar favoriete knuffelbeer." Zei Caro terwijl ze naar een foto wees van haarzelf toen ze kind was. " je was toen al zo schattig." Antwoorde Vince. Caro gaf niet veel aandacht aan zijn antwoord en kijkt verder naar de foto's. "het was een heel mooie dienst." Zei Vince. "dankjewel. Er waren ook veel meer mensen dan wij dachten." Zei Caro. "ik weet zeker dat Kristel het heel mooi vind." Zei Vince die naar buiten kijkt waar de mensen aan het babbelen zijn. "hoe gaat het tussen jij en Camille?" vroeg Caro plots. " we zijn gewoon vrienden." Antwoorde hij. " heeft ze niks meer gezegd over die jongen?" vroeg Caro. " nee en ik wil het eigenlijk niet horen ook. Het is haar keuze en ik moet me er maar bij neerleggen. Ik denk ook hoe dan ook dat het fout zou gelopen zijn. Die jongen heeft gewoon mijn ogen doen opengaan dat Camille niet bij mij past." Zei Vince. " dat mag je niet zeggen Vince. Ieder koppel heeft wel eens ups & downs. Als je die niet hebt kan een relatie niet werken." Zei Caro. "we gaan erover ophouden. Ik wil je mama haar afscheidsfeest niet verpesten met over mijn liefdesleven te zeuren." Zei Vince. " kom eens mee." Zei Caro terwijl ze rechtstaat en Vince met zich mee trekt. Vince wordt meegesleurd zonder iets te zeggen. Ze gaan naar haar kamer. " gisteren toen ik die brief kreeg van jou en ik dan thuiskwam stond er hier een doos." Zei Caro. " ja..." zei Vince. " die was ook van mama. Daar zat deze in." Zei Caro terwijl ze een walkman uithaalde. "wat is dat?" vroeg Vince. "een walkman. Mama heeft me deze gegeven. Ze heeft daar iets op ingesproken voor het geval dat ik haar stem nog eens zou willen horen." Zei Caro. " zo leuk!" zei Vince. " ja ik weet alleen niet of dit allemaal wel een goed idee is." Zei Caro. "waarom zou dit geen goed idee zijn?" vroeg Vince. "hoe kan ik dan ooit afscheid nemen van mama." Zei Caro. " je neemt pas afscheid wanneer jij dat wilt. Ik begrijp dat het moeilijk is om nu afscheid te nemen en iedereen begrijpt dat. Niemand zegt er ook dat je nu nog aan je mama moet denken en morgen niet meer. En ik denk ook dat je nooit helemaal afscheid kan nemen. Je zal haar je hele leven blijven herinneren en tegen jou eigen kinderen zeggen hoe een fantastische oma ze wel niet hadden. Zei Vince. Caro veegt snel een traan van haar wang. " je moet die niet wegvegen voor mij hoor. Iedereen heeft gevoelens en huilen kan echt deugd doen dus krop je tranen alsjeblieft niet op." Zei Vince die voor haar op zijn hurk zat.