Een nieuw begin van alles

Deel 19

Het is zaterdagochtend rond 9u30. Caro stond al aan Vince zijn huis. Ze kon echt niet meer wachten tot 10 uur. Ze belt meerdere keren aan zodat hij sneller de deur komt opendoen. "waar is de brand?" vroeg hij terwijl hij de deur open trok. "sorry ik wilde je gewoon snel zien." Antwoorde Caro en ze sprint in zijn armen. Hij hou haar vast en ze geven elkaar een kus. Ze gaan snel naar binnen. Eerst maken ze de taak zodat ze achteraf nog tijd hebben om samen leuke dingen te doen. Na een uurtje of twee zijn ze klaar. "amai wat een grote taak was me dit." Zei Vince. "dat viel toch nog mee? Jij kon je gewoon niet concentreren waardoor het langer heeft geduurd." Zei Caro. "zo mevrouw Timmers, mij eerst afleiden en dan de schuld op mij steken. Pas maar op dat ik je niet moet straffen." Grapte Vince terwijl hij haar begon te kietelen. "stop!... stop Vince! Ik kan daar niet tegen." Gilde Caro. Vince stopt met kietelen en heeft haar een kus. "het is mooi weer buiten zullen we anders een beetje buiten gaan zitten?" vroeg Caro. "als jij dat wil dan doen wij dat." Antwoorde Vince en hij was al op weg naar buiten. " jullie hebben een zwembad?" vroeg Caro een beetje geschrokken. "ja, maar nu is het wel nog een beetje te koud om erin te zwemmen." Zei Vince. Caro kijkt rond. Zo een grote tuin heeft ze nog nooit gezien. Haar ouders hebben altijd een kleinschalige tuin gehad. Ze gaat in de zon op het gras zitten. Vince komt naast haar zitten en legt zijn arm rond haar. ze blijven zo een hele tijd zitten.
Ondertussen bij Camille: Camille is bezig met enkele kledingstukken te pimpen en gaat de bel. "mama doe jij open?" riep Camille. Er volgde geen antwoord. Camille zucht luid en legt haar naalden neer en gaat open doen. Voor ze de deur open doet ziet ze door het raam dat het Scott is. Ze doet de deur voorzichtig open. "hey, Scott!" zei ze vrolijk als ze de deur volledig open deed. "hey... ik wilde even langskomen en horen hoe het met je gaat." Zei Scott. "kom maar binnen, daar kan ik makkelijker alles vertellen." Zei Camille en ze zet een stap opzij zodat Scott door kan. Ze doet de deur achter zich dicht en gaan naar de woonkamer. "wil je iets om te drinken?" vroeg Camille. "nee dankje." Zei Scott die ging neerzitten in de zetel. "dus hoe gaat het hier nog?" vroeg Scott. Camille gaat ook neerzitten. Een beetje op afstand zodat ze gemakkelijk oogcontact kan maken. "Euh... niet zo goed eigenlijk. We moeten verhuizen binnenkort. We zijn alles kwijt." Zei Camille terwijl de tranen in haar ogen springen. "lieverd toch." Zei Scott die naast haar ging zitten om haar te troosten. "en ik mis Vince. Ik heb het hem verteld van onze kus en dat is slecht afgelopen. Sindsdien hebben we niet veel contact meer." Zei Camille die haar tranen wegveegt. Scott antwoord niet en luistert gewoon naar wat Camille wil zeggen. Hij heeft haar nog altijd in zijn armen voor haar te troosten. Als Camille een beetje gestopt is met huilen gaat ze verder. " ik moet hier alles achterlaten. Echt alles. Ik kan dit niet aan. Ik moet nu verhuizen allemaal omdat mijn vader schulden heeft." Zei ze. "weet je al naar waar je moet verhuizen?" vroeg Scott voorzichtig en hij liet haar los. Camille knikt en begint weer te huilen. "buiten de stad van Antwerpen." Zei Camille snikkend. "dat meen je niet." Antwoorde Scott verwonderd. "jawel, mama heeft daar een huisje gevonden. Ons huis hier is zelf al verkocht aan andere mensen." Antwoorde Camille die nog steeds aan het huilen is. "weten je vriendinnen dit al?" vroeg Scott. "nee en dat wil ik zo houden. Ik wil het hun vertellen wanneer er een gepast moment is." Antwoorde Camille. "en wanneer moet je verhuizen?" vroeg Scott. "eind april verhuizen we." Zei ze. "dan studeren we niet samen af?" Vroeg Scott. "ik weet het, ik weet zelf niet als ik wel ga kunnen verder studeren. Als we het geld er wel voor hebben. Ik ga nooit een toekomst hebben." Zei Camille over haar toeren. "sssttt... jawel jij bent genoeg getalenteerd om een toekomst te maken." Zei Scott. Het werd even stil en zo bleef het ook enkele minuten.