Een nieuw begin van alles

Deel 29

De laatstejaars van het SAS zijn vandaag allemaal voor enkele weken op stage. Een paar weken geleden werd hun gevraagd welke richting hun het meest interesseert daarop heeft de school een plaats gekozen die gebaseerd is op wat de leerlingen schreven in hun opstel over de verschillende richtingen. Caro is op stage bij de bibliotheek, ze leest en schrijft zelf enorm graag. Maria wilt graag advocaat worden dus doet daar even wat kleine klusjes en kijken hoe het allemaal in zijn werk gaat. Vince wilde graag iets met sport doen dus is hij in een lagere school gezet voor stage te doen als sportleerkracht. Camille is naar een modeontwerper en mag zelf haar ontwerpen maken die in hun nieuwe collectie gebruikt zal worden. Merel die is op stage bij een schoonheidssalon. De weken op stage gaan snel voorbij. Ze komen sneller terug op school dan verwacht. Ook het einde van het schooljaar is dichter bij dan ze denken. Binnen twee maand zijn ze afgestudeerd. Maar eerst hebben ze nog enkele activiteiten te gaan. Ze gaan nog drie dagen naar Parijs en het schoolbal komt er ook nog aan. Camille heeft intussen tijd voor de eerste keer haar biologische moeder gezien en wil graag nog eens opnieuw afspreken maar met Monique erbij. Vandaag is het dan eindelijk de dag. Monique gaat er van uit dat ze gewoon een lunch met haar dochter heeft maar Free komt ook. Als ze aankomen nemen ze plaats. Zonder nog iets te zeggen van Free wacht Camille om te bestellen. Haar mama werd een beetje ongeduldig, maar daar kwam free. Monique schrok. "free, wat brengt jou hier?" vroeg ze. "Camille weet dat ik haar biologische moeder ben." Antwoordde free. "hoe is ze dat dan te weten gekomen?" vroeg Monique. "samen met haar vrienden hebben ze gezocht." Zei Free. Camille glundert als ze haar twee mama's samen zit. "groepsknuffel." Zei Camille en alle drie knuffelen ze elkaar. Ze praten heel veel. Zelf dat Camille binnen enkele weken afstudeert. Wanneer het 's avonds is gaat Camille met een dubbel gevoel naar huis. Ze is blij dat haar mama's het zo goed doen met elkaar , maar het is de laatste avond dat ze hier slapen. Camille gaat naar haar kamer. Daar staat alleen nog haar bed. Al de andere spullen staan al klaar in het nieuwe huis. Vanavond is Camille alleen thuis. De bel gaat en Camille gaat open doen. "free!" zei Camille. "hey, is je mama thuis?" vroeg free. "nee waarom?" vroeg Camille die haar moeder binnen laat. "het zit zo... toen jullie vertelden dat jullie moesten verhuizen brak mijn hart. Je woont hier al 17 jaar dit is jou thuis. Ik wist via je mama waar je woonde via de adoptie papieren en ik moest zo snel mogelijk naar hier komen." Zei Free. "waarom dan?" vroeg Camille. " jou mama wist hier al wat langer van. Het contact tussen jou mama en mij is nooit vergaan. We zijn altijd vriendinnen geweest. En als ik jou wilde zien mocht ik langskomen wanneer ik wilde. Maar ik wilde jullie gezin niet storen dus nam ik afstand. Waar ik nu dik spijt van heb. Maar daar kan jij niets aan doen. Ik wist via je mama dat het niet goed ging door de schulden. Daardoor wist ik ook dat jullie moeten gaan verhuizen. Bij mij deed dat een belletje rinkelen. Jou ouders hebben mij 17 jaar geleden geholpen nu is het tijd om iets terug te doen." Vertelde Free. "sorry ik begrijp het niet goed Free." Zei Camille. "dat zal wel duidelijk worden. Ik heb de afgelopen tijd veel gewerkt aan mezelf om mij op het rechte pad te houden. En ik heb een lening kunnen aansluiten bij de bank. Ik ben de koper van dit huis, zodat jullie hier kunnen blijven wonen." Zei Free. "meen je dit?" vroeg Camille vol met blijheid. Ze omhelsde zonder na te denken Free. "auwtch..." zei Free. "sorry jou nek..." zei Camille. "het is niets, het betert dag per dag na mijn ongeval." Zei Free.