Een nieuw begin van alles

Deel 21

Caro doet voorzichtig de deur van de slaapkamer open voor het geval dat Vince al zou slapen dat ze hem niet wakker maakt. Als ze de deur open doet ziet ze dat Vince nog wakker is. Zonder iets te zeggen kruipt ze bij hem in bed. "Caro, kunnen wij even babbelen?" vroeg Vince die gekalmeerd was. "tuurlijk." Zei Caro met een bibber in haar stem. "ik weet dat jullie het heel goed bedoelen voor Camille en ik zou het liefst van allemaal ook helpen, maar dit kan ik niet. Ze heeft mij te diep gekwetst en dit heb je gemerkt daarnet. Hoe meer ik over haar praat en nadenk hoe slechter het wordt. Ik kan haar niet helpen ik zou mezelf daarmee te veel pijn doen." Zei Vince. "lief, dat is niet erg. Ik begrijp dit, maar jullie hadden het op de sportdag toch goed?" vroeg ze. "ja omdat het sportdag was. Nu praten we amper met elkaar en als we een blik naar elkaar geven is het precies dat onze ogen kogels zijn." Zei Vince. "sorry, ik had niet zo mogen aandringen om mee te helpen. Ik weet niet hoe diep het bij jou zit." Zei Caro schuldig. "jij moet toch geen sorry zeggen. Als ik je niet vertel hoe diep het zit kan jij dit niet weten. Jij moet echt geen sorry zeggen. De enige die sorry moet zeggen is Camille, zij heeft Scott gekust." Zei Vince terwijl de tranen nu wel in zijn ogen staan. Caro kijkt hem aan en veegt zijn tranen weg. "ik had dit moeten inzien dat het diep zat bij jou." Zei Caro. " stop met jezelf schuldig te voelen. Jij kon daar niets aandoen dus stop alsjeblieft met je schuldig te voelen." Zei Vince. "ik zal het proberen." Antwoorde Caro. "het is al laat, zullen we proberen slapen?" stelde Vince voor. "op één voorwaarde." Zei Caro. "en die is?" vroeg Vince. "dat ik in jou armen mag liggen." Zei Caro. "tuurlijk zotteke." Zei Vince en hij nam haar stevig vast. Caro sluit haar ogen en valt in slaap. Vince die blijft nog even wakker want hij kan niet slapen. Hij piekert teveel over Camille. Na langer dan een uur te liegen piekeren is Vince in slaap gevallen. Nog steeds in elkaars armen. Caro ligt vredig te dromen. Vince slaapt maar heel zacht. Om twee uur in de nacht schrikt Vince wakker. Ook Caro schrikt wakker door Vince. "Vince, wat is er toch? Je ligt al heel de tijd niet stil. En nu midden in de nacht schrik je wakker." Zei Caro behoorlijk slaperig. "sorry Caro, ik was gewoon aan het dromen." Antwoorde Vince. "waar ben jij toch allemaal mee bezig?" vroeg Caro zich af. "ik denk dat ik de oplossing weet om Camille te helpen." Zei Vince en hij gaat recht in bed zitten. Eens hij rechtzit steekt hij zijn nachtlampje aan. "Vince! Doe het licht uit alsjeblieft. Ik wil slapen. En daarbij we kunnen er morgen over praten." Zei Caro die zich terug omdraaide. "geen denken aan, hoe langer we wachten hoe dieper Camille in de put geraakt." Zei Vince tegen zichzelf. Vince doet wat Caro zegt en doet zijn licht uit en verlaat de kamer. Hij is iets te onvoorzichtig waardoor Caro hem hoort. "naar waar ga je?" vroeg ze met een oog open. "ik ga even naar de badkamer." Antwoorde Vince die stilletjes verder ging. Ook zijn papa's liggen te slapen, hij wil niet iedereen wakker maken. In de bureau van zijn papa vind hij een blok papier en begint te noteren. En ideeën bij elkaar te rapen. Wanneer het bijna vier uur is kruipt hij terug in zijn bed. Hij heeft gedaan wat hij moest doen volgens hem. Hij legt zijn armen rond Caro en valt in slaap. Paar uur later wordt Caro voorzichtig wakker. Ze doet Vince zijn arm van haar af en draait zich naar hem toe. Hij ligt nog mooi te slapen. Caro blijft een eindje naar hem staren hoe hij slaapt. Uiteindelijk besluit ze ook nog even haar ogen te sluiten. Ze legt haar hoofd op zijn borstkas en sluit haar ogen voorzichtig. Ze wordt rustig van Vince zijn hartslag. Zo blijven ze nog enkele uren liggen.