Een nieuw begin van alles

Deel 30

Vandaag hebben Vince en Caro afgesproken. Morgen gaan hun laatste vier weken officieel van start op het SAS en vertrekken ze naar Parijs. Caro heeft de kus tussen Vince en Camille even kunnen laten bezinken. Vince wilde het direct terug goed maken maar dat wilde Caro niet. Ze heeft alles een plaats kunnen geven. Vince zit al te wachten aan de schelde, de plaats waar ze hebben afgesproken. Caro komt aangefietst en zet haar fiets vast. Ze gaat naast Vince op de bank zitten. Er wordt even niets gezegd. "Vince, het spijt me." Zei Caro. op dat moment wilde Vince ook iets zeggen. "Sorry Caro." zei Vince. Ze lachen beidde eens. "zeg jij maar wat je wilt zeggen." Zei Caro. "die kus had nooit mogen gebeuren. We hadden iets teveel gedronken en toen is dat gebeurd. En zoals ik al zei Camille en ik weten daar niets meer van. Wij zijn gewoon goede vrienden dat is alles. Ik zie jou graag en niemand anders. Ik heb me de afgelopen weken echt rot gevoeld zonder jou. Het voelde dat mijn leven gestopt was." Zei Vince. "het is oké Vince, dat weekend was echt een stom weekend. Eerst zag ik jou met Camille kussen en ik was misschien een beetje jaloers omdat jullie altijd zo een mooi koppel waren. Maar dan verder in het weekend bleek Titin een relatie te hebben met meneer Wolfs. Papa heeft ook opnieuw een relatie en gaat zelf trouwen met die nieuwe vrouw. Het voelde dat weekend dat iedereen mama vergeten was. Ik heb me echt rot gevoeld, maar ik mag gelukkig zijn na mama haar dood dus papa mag dat ook. Ik heb de vrouw ondertussen leren kennen en ze is echt een goede vrouw voor papa." Zei Caro. "Caro waarom heb je mij dit nooit eerder verteld." Zei Vince die haar een knuffel geeft. Caro laat een traan over haar wang rollen. "ik heb jou gemist. Ik heb het gemist om in jou armen getroost te worden, ik heb het gemist dat ik in jou armen in slaap kan vallen als het even niet gaat." Zei Caro terwijl Vince haar tranen weg veegt die over haar wangen rollen. "ik heb jou ook gemist Caro." antwoordde Vince. Ze blijven nog even dicht bij elkaar zitten terwijl hij haar omhelst. Hij heeft dit alles gemist. Caro , hun gesprekken, de knuffels, de momenten zoals deze, Caro haar parfum. Hij is echt gelukkig en wil niet nog eens zijn relatie met haar op het spel zetten. Hij zou daar volledig kapot van zijn. Ondertussen bij Camille thuis. "mama! Heb je het al gehoord?" riep Camille die naar beneden loopt. "wat moet ik gehoord hebben?" vroeg Monique. "Free is de koper van ons huis." Zei Camille glunderend. "dat wist ik schat. Ik wilde je haar eerst laten leren kennen omdat ze je mama is en dan zou ze het je vertellen dat zij ons huis gekocht heeft." Zei Monique. "maar blijven we dan hier wonen?" vroeg Camille. Monique schud van nee. "gaan we dan niet hier blijven?" vroeg Camille terwijl de tranen in haar ogen springen. "jij gaat hier blijven." Antwoorde Monique. "en jij? Waar ga jij dan naar toe?" vroeg Camille in paniek. "ik ga alleen verhuizen en eens je afgestudeerd bent ga ik voor enkele maanden naar Japan." Zei Monique. "maar ik wil je niet kwijt. Ik wil bij jou blijven. Mama doe dit alstublieft niet." Zei Camille. "schatje kom eens hier zitten." Zei Monique. Camille gaat naast haar moeder zitten. "schat jij gaat nu voorlopig nog mee tot bij mij in het nieuwe huis zodat Free haar plaats hier vind en tot dat ze volledig verhuist is. Als je afgestudeerd bent kom je gewoon terug naar hier wonen. En dan pas vertrek ik naar Japan. Ik zou niet willen dat ik je proclamatie mis." Zei Monique. Ondertussen was Free het gesprek tussen moeder en dochter aan het volgen. Ze kreeg eventjes tranen in haar ogen. Haar dochter die binnenkort terug bij haar komt inwonen. Het leven kan niet beter. Ze is nog nooit zo gelukkig geweest. Ze besluit moeder en dochter nog even alleen te laten dus schrijft een briefje en legt die in de inkomhal. Ze gaat naar huis.