Een nieuw begin van alles

Deel 25

In de namiddag begint Camille spullen in verhuisdozen te steken. Of voor het geen ze nog had. Over twee weken krijgen ze de sleutel van hun nieuwe huis. Dan gaan ze het nog even verven en verhuizen ze daarna. Als Camille haar bureau leeg maakt ziet ze een fotoboek. Ze bladert er even in. Het was een fotoboek met allemaal foto's van Camille met haar mama en papa. Camille was toen vijf jaar. Dat is al lang geleden stelde vast. Ze bladert rustig en bekijkt de foto's goed. Daarna steekt ze het fotoboek ook in de doos. Al had ze wel getwijfeld of ze die wel mee zou nemen naar het nieuwe huis. Ze wilde zo snel mogelijk haar vader vergeten. Toch gaat ze hem houden omdat ze achteraf misschien spijt kan krijgen. Tegen de avond zat alles in verhuisdozen. Ze gaat op haar bed liggen en neemt de foto van haar gezin vast en houd die tegen haar borstkast. Ze zucht en legt de foto terug op zijn plaats. Even later wordt er zachtjes op haar deur geklopt. Er komt iemand voorzichtig binnen. "schatje, is het wat gelukt?" vroeg Monique. "ja. Ik vond een fotoalbum met foto's van ons drie. En ik heb er deze foto uitgehaald." Zei Camille en ze toont de foto aan haar moeder die bij haar op bed komen zitten is. "beneden liggen er nog veel fotoboeken. Als je er nood aan hebt. Ze liggen in de meest rechtse kast in mijn bureau." Zei Monique. "ik wist niet dat wij fotoboeken hebben." Zei Camille terwijl ze meer haar duim over de foto wrijft. "morgen ga ik mijn bureau opruimen als je wil laat ik de fotoboeken nog even liggen zodat je er rustig kan in bladeren als je zin hebt." Stelde Monique voor. "bedankt mama." Zei Camille. "kom je dan eten?" vroeg Monique. Camille knikt. Ze gaan samen naar beneden om samen voor het avondmaal te eten. Dat heeft Camille enorm gemist. Anders moet ze altijd alleen eten omdat beide ouders aan het werken zijn. Nu kan ze genieten van de maaltijden. De volgende dag begint Monique haar bureau op te ruimen en legt ze de fotoboeken opzij. Camille neemt ze mee naar de woonkamer en bladert erdoor. Op sommige foto's ligt ze als baby in armen van mensen die ze niet kent. Plots gaat er een belletje rinkelen. Het was meestal dezelfde vrouw die terugkwam op de foto's en eens Camille één jaar is in het album is de vrouw nergens meer te zien. Dat was de leeftijd dat ze geadopteerd werd. "mama, kom eens!" riep Camille. Monique komt met allemaal oude papieren van haar vader die weg mogen. "wat is er schat?" vroeg ze. "wie is deze vrouw?" vroeg Camille die naar de vrouw wijst. "goh... ik denk dat dit onze poetsvrouw was vroeger." Antwoordde Monique. "ah de poetsvrouw." Herhaalde Camille teleurstellend. "waarom vraag je dit?" vroeg Monique terug. "ik wil gewoon weten wie dat allemaal is. Ik herken alleen jij en papa. En mezelf." Antwoordde Camille. Monique gooit de papieren in een grote kartonnen doos en gaat terug opruimen. Camille neemt het boek mee en belt Caro en Scott op. Ze gelooft niet dat het de poetsvrouw was. Misschien was dit wel een aanwijzing naar haar biologische moeder. Bij Vince. Caro belt enkele keren aan. Vince komt snel open doen. "waar is die brand?" vroeg Vince. "je moet meekomen naar Camille. Ze heeft iets gevonden dat eventueel naar haar biologische moeder wijst." Zei Caro die Vince uit de gang mee naar buiten trok. Vince neemt nog snel zijn jas en doet die onderweg aan. Als ze aankomen bij Camille bellen ze aan. Ook Scott komt aangereden en stapt uit zijn auto eens die stil staat. "ik ben blij dat jullie er zijn. Kom maar binnen." Zei Camille terwijl ze de deur open doet. De vrienden gaan naar binnen en gaan naar haar kamer. Zodat Monique niets door heeft. "ik heb deze foto gevonden. Mama beweert dat dit de poetsvrouw is waarbij ik in de armen lig. Maar dat kan niet. Ik ken de poetsvrouw van vroeger die is er pas gekomen toen ik vier jaar was. En voor haar poetste mama het huis." Zei Camille terwijl ze de foto door heeft aan Vince om te kijken. "en op andere foto's is de vrouw ook te zien. En eens ik ouder dan een jaar ben is de vrouw nergens meer te zien op foto's." voegde Camille eraan toe. "zo bizar." Zei Scott die ondertussen de foto bestudeerde. "het kan toch zijn dat je ouders toch een andere poetsvrouw hadden." Zei Vince. "nee dat kan niet, ik ben rond mijn 1 jaar geadopteerd. En wie is er vanaf dan niet meer te zien." Zei Camille. "maar je ouders nu staan toch ook op die foto's?" vroeg Caro.