The Broken Heart's Beauty (Salguero Siblings Series #3)

Chapter 36- Scared

It's still dawn when lolo Fred and kuya Royse leave. Hindi muna pumasok ng university si kuya Cassian para asikasuhin ang mga naiwang trabaho sa estate.

Duke called me to say goodbye. Baka raw bukas na siya ng gabi makauwi. Sinabi ko na huwag siyang magpapalipas ng gutom. Kadalasan kasi nakakalimutan na niyang kumain sa rami ng ginagawa.

This morning I took care of the live broadcast for next week. Inasikaso ko na lahat para wala nang maging problema.

I meet with the media and directors to have a discussion on what is going to happen.

Inabot na kami ng tanghali kaya inimbitahan ko na sila na maglunch.

I go back to the boutique after we eat and sign a few documents. I have finished making all my designs. May ilang bagay na lang ako na ilalagay sa mga damit for finishing touches at ayos na ang lahat.

Kaunti na lang at makakahinga na ulit ako ng maluwag. My time won't be limited and restrained again. I can meet the needs of my clients.

I drive my way to the hospital at exactly three. Baby Daven has his monthly regular checkup today. Kuya Royse is not here that's why we're coming with Samara.

"Ayan!" Yumakap ako kay baby Daven nang makarating ako sa kuwarto ng ospital kung nasaan sila.

Isabella and London are already here. Narito rin si Jesian.

"Ang blooming naman ng tita Yanna." Samara teased when I kissed them on the cheek.

"Maaayos ko na lahat sa show kaya nawawala na ang mga stress ko," hindi ko rin alam kung bakit ayaw matanggal ng ngiti ko.

"Iyon lang ba talaga ang dahilan?" Dagdag pa ni Sabel kaya pinanliitan ko sila ng mga mata.

"Kayo ah. Baby Daven look oh they're teasing your prettiest tita," kinuha ko si Daven kay Samara at pinaghahalikan sa pisngi.

"Aminin mo na kasi na dahil iyan kay kuya Duke, ate Yanna." Hindi ko magawang hampasin si Jesian dahil hindi ko naman maitatanggi na isa rin si Duke sa dahilan ng mga ngiti ko.

"Balita pa nga namin siya ang nagbigay ng sapatos mo, ate. You don't usually wear shoes on regular days like this, especially when you have meetings." Yumakap sa amin si London.

Pabiro ko siyang kinurot sa tagiliran.

"Fine, fine. Whatever you say." Napatawa sila dahil busit na mga ngiti ko ayaw magpapigil.

Mabuti na lang at dumating agad ang doctor ni Daven at nalipat sa kaniya ang atensyon.

We are thankful that he's healthy. Nagkaroon siya ng sipon noong nakaraan kaya sobra kaming nag-alala. Si kuya Royse hindi iniwan si Daven hanggang hindi nawawala ang sipon nito.

He's also worried that he might inherit his anemia that's why we are monitoring his condition. Malaki kasi ng possibility.

Sa aming magkakapatid, si kuya Royse at London ang nakamana ng anemia ni dad.

Pinilit ni Jesian na i-check na rin ako. Hindi kasi ako naka-attend ng check-up ko last month.

I continued to live a healthy life after I donated my kidney to Mira. Walang nasayang. The scar left in me is a reminder that our Angel live longer.

My medical results are all normal. Makulit lang talaga si Jesian.

Pagkatapos namin sa ospital ay nagpaalam kami kay Jesian at nagpunta ng market para mag-grocery na rin.

I remember that I promised Duke that I would cook for him, so I took the chance to buy all the ingredients I would need.

"Dapat magkaroon na ng kalaro si Daven."