Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
"Bir kez adın söylendiğinde sana seslenildiğini anlayamayacak kadar olgun değilsin galiba?!"
Hâlâ olduğum yerde durup çocuğabakıyordum. Oldukçaçekici, muhteşem bir suratıvardı. Böyle bir çocuğun benimle ne gibi işi olabilirdi ki?
En sonunda kendime gelebildiğimde yavaşadımlarlaçocuğadoğru ilerledim. Gözlerimi ondan alamıyordum. Zira az önce bana sarfettiği kaba cümleyerağmen ben onun sesinin güzelliğine takılmıştım.
Bu sözleribaşka bir erkeksöylese boyunun ölçüsünü benden felaket alırdı ama... Bu çocuk direkt bana sövse sesim çıkmazdı galiba.
Of ne diyorum ben ya!
Kollarımı göğsümde birleştirdim ve benden bir hayli uzun olan karşımdaki beyefendiye sorgularcasına baktım.
"Kimsin sen? Babamınarabasıaltında ne geziyor? Markasından plakasına kadar nasılaynı olabilir??"
Gözleriminiçinebakıyordu. Bir müddet susup öylecebaktı. En sonunda konuşmayabaşlayıncabana bir rahatlama geldi.
"Babanın yeni şoföruyum ben."
İnanamazgözlerlebaktım. "Hayır sana inanmıyorum. Babamın şoförü Necmi Amca."
"Necmi benim babam zaten."
Babalar karıştı bir saniye.
"Hiçbirşeyanlamadım." dedim sakince.
Derin bir soluk alarak konuşmaya devam etti. "Adını bile bilmeyen bir kızsın. Her şeyi bir anda anlaman güç." dediğinde göz devirdim.
"Babam bir süredirsağlıksorunlarıyaşıyordu. Babanın haberi vardı ama senin haberinin olmasını istememişti çünkü seni çok seviyordu, üzülmen onu da üzerdi. Babanın ve senin şoförlüğünü büyük bir zevkle yapsa da artıkönünü bile görmektezorlanıyor tansiyondan dolayı. İkinizinde can güvenliğini başka bir adama emanet etmek istemedigiiçin de oğlu olarak bu görevi benim üstlenmemi istedi. O istifasını verdi, ben işe girdim."
