Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
Ayaklarımı genişçe uzatıp koltukta daha fazla yayıldım. Göbeğimin üzerine yerleştirdiğim cips tabağının nefes alıpverdikçe inip kalkmasıyla 3 kereizlediğim filmi 4. kez izlemek üzere başa sardım.
Kıvanç'ın söylemi üzerine bugünü kendime tatil ilan etmiştim. Hiç havamda değildimfakatherkes bir tarafta, başkayerlerdeydi. Benim yapacakhiçbirşeyim yoktu, hele ki dün yaşanılanların üzerineyapacak bir şeyim olsa bile yapmaya hevesim yoktu.
Kimseyi görmemiş, kendimi eve kapatmıştım.
Babamı bile görmemiştim. Saatlerdir ortada yoktu, bir arama gereğibile duymamıştı. Bazen işlerinin bu kadar yoğun olması sinirlerime dokunuyordu. Onunla istediğim gibi vakit geçiremiyordum. Bir özlemim dinmeden bir diğeribaşlıyordu.
Kıvanç'ı da merak ediyordum zaten. Ece yüzündentüm geceyi karakolda geçirmişti. Veişin en hoşlanmadığımkısmı ben bunu sabah uyandığımda öğreniyordum... Bazen Ece'nin yapabileceklerinin haddi hesabı olmadığını düşünüyordum. O kız -tıpkı eski günlerdeyaptığı gibi- tehlikeli sularda yüzmekten geri durmuyordu.
Yapacaklarının bir sınırı olmaması beni ürkütüyordu.
Ben Kıvanç'ın üzerinedüştükçearkadaşlarım da beni yanlış anlıyorlardı. Birden bire nasıl bu raddeye geldik bilmiyorum ama ona karşıboşolmadığımı, başımıza gelen her bir olayın benim Kıvanç'a olan tutumumyüzündenolduğunu ileri sürüyorlardı.
Tamam haklılardı. Kim olsa böyle düşünürdü ama ona karşı gerçekten içimde bir his yoktu. Sadece endişeleniyordum hepsi bu. Belki de babamınkulağına gitmesinden korkuyordum. Babam tümbunlarıöğrenirsegerçektenKıvanç ile ikimizi fena azarlardı.
Kıvanç'ın işine son verebilirdi.
İşte ben bunun olmasını istemiyordum.
Güya filmi açmıştım ama aklım bunlarladoluydu. Düşüncelerimi bir kenara bırakamadığım için filmi süreklibaşaalıyordum. Sahneleri hep kaçırıyordum.
Bir anda telefonumun yükselen sesiyle irkildiğim için karnımdaki tabak yere düşmüştü. İçindeki cipsler etrafa saçılmış, parçaparçaolmuşlardı.
"Of, hay aksi!" derkentoplamayıdüşündüm ama önce arayan kişiye bir baksam iyi olacaktı. Yağlı ellerimle telefonuma dokunmak istemiyordum.
Bir peçeteyardımıyla ellerimi temizleyip gelen çağrıyı yanıtladım.
Yüzümeyayılangülümsemeylekonuşmayabaşladım. "Babacığım! Sen neredesin, eve gelmedin dün?"heyecanlavereceğicevabaodaklandım.
"Asena'm canımkızım, biliyorsun işlerim yoğun. Seni ihmal ettiğimiçin beni affet!" Derin bir nefes aldı. "Başımıkaşıyacak vakit bilebulamıyorum."
"Anlıyorumbabacığım seni, üzülme." dedim buruk bir ses tonuyla.
"Kıvanç'a arada yanınauğramasınısöylemiştim. Kontrol ediyor mu seni?" dediğinde ne tepki vereceğimi bilemedim. Doğruları anlatamazdım, yalan söylesem babam anlardı.
"Evet babacığım ama bugün onunda kendince işlerivarmışsanırsam. Sabah uğradı bir daha da uğramadı." cevabına odaklanırken gözlerimi kapadım.
"İyiO zaman. Bir yaramazlık yok değil mi?"
"Aman babacığım ne yaramazlığı? Yok öyle bir şey! Bugün ben eve kapattımkendimi, ders çalışıyorum.Çok ders çalışıyorum, tahmin bile edemezsin!"
Külliyenyalan!
Sesi bir şeysöylemek istiyor da söyleyemiyor gibiydi. Acaba bizimdurumlarıöğrenmiş miydi?
"Bir şey mi oldu baba?" dedim.
Derin bir nefes aldı. "1 haftalığına iş için Ankara'ya gitmem gerekiyor. Gitmek icin uygun bir zamanda olmadığımı belirttim ama gitmek zorundaymışım. Seni koca bir hafta yalnız başına evde bırakmak canımı sıkıyor."
İşte yine aynı. Her şeyin üstümeüstümegeldiğiyetmezmiş gibi babamda ortadan yok oluyordu.
"Baba neden senin yerine başka avukat gitmiyor? Neden sen gitmek zorundasın?"
"Canım biliyorum, epeydir seninle baba kızgünleriyapamıyoruz. İşlerimin yoğunluğundan sana vakit ayıramamam benimde hoşumagitmiyor. Ama mecburum." dedi. Derin bir iç çektikten sonra konuşmaya başladım.
"Ne zaman gidiyorsun peki? Bana ayıracakbirkaç saatin yok mu?"
"Amaan! Başlarım şimdi böyle işe! Kızımlabaş başa yemek yemeden ayrılmam buradan!" dediğinde ufak bir çığlıkattım. Ne zamandır baba kızdışarı çıkmıyorduk, bayağı heyecanlanmıştım.
"Baba seni çokçok seviyorum! 1 saate kadar hazırlanır çıkarım evden."
Vedalaşıp telefonu kapattım. Deli gibihoplayıp zıplayasım vardı. Çocukluğumdanberi en çoksevdiğimbabakızgünleri uzun zaman sonra geri dönmüştü!
Tam koşarak odama gidiyordum ki salona geri dönmek zorunda kaldım. Sanırım hazırlanmayabaşlamadanönce batırdığım yeri temizlemem gerekiyordu...
