Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
Selen ile okulun kafe bölümündeki terasta kahvelerimizi yudumlarkenaynı zamanda öğretmenlerin kombinlerini eleştirip kendimizce yorumyapıyor, puan veriyorduk.
Bu aralar yapmayı en çoksevdiğimiz aktivite buydu sanırım.
Selen gözlerinikıstı.
"Aysu Hocayı beğenmedim ben bugün. Rüküş olmuş!" dedi. Daha sonra bana döndü. "Sence, kaç verelim ona?"
Soğuk kahvemden uzun bir yudum aldım. Sıcak havalarda inanılmaz iyi ferahlatıyordu.
"Hmm 6." Konuşmaya devam ettim. "Onu bırak da Hasan Hocaya ne demeli! Adam da para bol ama 4 gündüraynıkıyafeti giyiyor."
Sırıttı. "Yapma yanarız. Yerin kulağı var. Biyolojiden kalmak istemiyorum."
Bende sırıttım. Kahvemi masanınüzerinebıraktıktan sonra yönümü tamamen Selen'e çevirdim.
"Ben dün gece şaka yaptığını falan düşünmüştüm ama sen cidden bayağı bayağı aşıkolmuşsun ona."
Geriye yaslanarak rahat oturdum. "Onu sabah gördün. Sence nasıl biri? Yakışıyor muyuz?"
Selen beni sabah okulunkapısındabeklemiş, ben arabadan inerken gizlice Kıvanç'a bakmıştı. Bütüngün onu sorularımla-şu anda da olduğu gibi- daraltmıştım.
"Ya bence yakışırsınız ama daha çokerken. Bir şeyleryaşamakiçin de aşık olmak için de!" derken gözlerini kocaman açıp beni tembihler gibi konuştu.
"Yani?"
"Yanisi aşık olduğunu zannediyorsun. Sadece dış görünüşünden etkilendin hepsi bu! Aşık olmak için daha zamanın var."
Başımısallayarakonuonayladım. Çocuk gibi tutturmanın alemi yoktu. Söylediği her bir sözdehaklıydı.
