Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
Hazırlanıp evden çıktıktan sonra bir taksiye atlayıp babamla buluşacağımız restorana geldim.
İçeri girdiğimde etrafımı incelemeye başladım. Oldukça şık bir mekandı. Genellikle ailelerin ve sevgililerin tercih ettiği türden bir yerdi. Dev avizeler gözkamaştırıyordu, duvarlarda dekoratif lambalar ve tablolar vardı. İnsanınkulağınaişleyençatal bıçağın birbirine sürtme sesi, garsonların servis için koşuşturması ve insanlardan gelen kahkaha eşliğindekonuşmalarortamaayrı bir hava katıyordu.
Şef garson olduğunu tahmin ettiğimadam bana doğruyürüdü.
"Hoşgeldiniz Asena Hanım, babanız sizin içinşuraya rezervasyon ayarladı. Sizi bekliyor, şöyle buyurun." dediğindeteşekkür edercesine gülümseyipkafamısalladım.
"Hoşgeldin canım kızım!" birbirimize sarıldıktan sonra karşılıklı olacak şekilde sandalyelerimize oturduk.
Kafamı camdan tarafa çevirdiğimde boğaz manzarası adeta dudağımı uçuklattı. Bu boğaz gece bir başkagüzelgörünüyordu.
Babamın sesiyle ona döndüm. "Nasılsın, nasıl gidiyor?"
İşleriyüzünden sanki yıllarca görüşmemiş gibi sohbet ediyorduk.
"İyiyimbabacığım iyiyim de şu Ankara işi neymiş, tam anlayamadım ben?" dedim. Tam o ara menülerimiz gelmişti. Yiyecek ve içeceklerimizi seçip garsona teşekkür ettik.
"Yeni bir davada müvekkilim var. Ankara'ya gidip onunla görüşmeliyim. Ben 1 hafta kalırım diye tahmin ediyorum ama işlerin bitimine göre daha erken dönme ihtimalim de var. Bilemiyorum." dedi.
Garsonlar gelip yemeğimizi servis ettikten sonra bir adet şampanya açıp bardaklarımıza doldurdular.
"Anladım baba. Sen benim için endişe etme! İdare edeceğim bir şekilde."
