KARMA

4 . Bölüm - YÜZLEŞME

Hayatım boyunca 'ben neden böyle bir insan oldum?' diye sorardım kendime. Şimdi öğreniyorum ki tek değilmişim. Benim gibi olan kardeşlerim varmış. Peki neredesiniz siz?

Kaç saattir bu gizli odadayım bilmiyorum. Ailemi götürdüklerinden beri yere oturmuş annemin dediklerini düşünüyorum.

"kardeşlerini bul kızım."
"bizim senin için yaptıklarımızı şimdi sen yap. Kurtar onları"
"artık sıra sende"

Neyin sırası bendeydi?
Kurtarmam gerekenler de kimdi? Birazdan bu soruların cevabını alacaktım. Peki ben, eski ben olabilecek miydim?

Kafamda bu sözler ile leptopun açma tuşuna bastım bir süre sonra ekranda 'şifreyi giriniz' yazıyordu.
Anne babamın doğum tarihlerini, evlilik tarihini, kendi doğum tarihimi girdim ama açılmadı. Ekran da fareyi oynatınca bir yazı belirdi yazıda 'özgürlük' yazıyordu.
Kendi kendime "Tâbi yaa o lanet olası yerden kurtulduğumuz gün... nasıl aklıma gelmez." diye söylendim.

12.06.2016 tarihini girdim ve evet sonunda açıldı. Masa üstünde sadece bir tane dosya vardı 'Karma' yazıyordu. Dosyayı açtım karşıma bir video bir de başka dosya çıktı çıktı. İlk dosyaya girdim ama karşımda 5 tane PDF çıktı. Ama PDF lerin hepsi şifreliydi.

"Bu ne böyle matruşka gibi." diye kızdım. Dolanbaçlı şeylerden nefret ederim.

Sayfalardan çıktım ve videonun olduğu yere geldim videonun isminde 'özür dilerim' yazıyordu.

Aklıma o anda annemle her yalnız kaldığımızda bana hep "Özür dilerim kızım." dediği anlar geldi. O zamanlar nedenini sorduğumda "İleride öğreneceksin ve umarım beni anlarsın" derdi. Bu aklıma geldiğinde içime bir ağırlık çöktü, ben bugün neyi öğrenecektim?

Daha fazla zaman kaybetmeden videoyu açtım. Kamera karşısında annem ve babam vardı . "Pekâlâ, sakin ol Alaca. Korkmana gerek yok onlar senin annen ve baban. Ne yaptılarsa senin iyiliğin içindir." diye kendimi sakinleştirdim. Ve videoyu başlattım.

Annem "Merhaba kızım. Nasılsın? Umarım iyisindir. Şuan nerede ne yapıyorsun? Kaç yaşındasın? Bilmiyoruz ama sen bugün tam 15 yaşındasın. Eğer sen bu videoyu izliyorsan bir şeyler ters gitmiş, ve biz babanla yakalanmışız demektir. Bugünün tarihi 12.06.2017. Özgürlüğümüze kavuşalı tam 1 yıl oldu. Sen şuan yatağında mışıl mışıl uyuyorsun kızım. 15 yıllık hayatında geçirdigin en huzurlu geceleri sadece şu bir yılda geçirdin. Ve sana söz veriyorum geçirmeye de devam edeceksin bunun için ne gerekiyorsa yapacağız. Seni herşeyden çok ama çok seviyoruz kızım." dedi.

Bende sizi seviyorum anne...

Bu sefer babam söze girdi "Alacam benim güzel kızım her ne olursa olsun şunu bilmeni istiyorum. Sen bizim kızımızsın bunu hiçbir şey değiştiremez. Ve biz her şeyi senin için yaptık."

Ne yaptınız anne,ne yaptınız baba...

Annem "Şimdi sana her şeyi baştan anlatacağız."

Annem ilk babama baktı babam kafasını salladı. Ve annem derin bir nefes alarak anlatmaya başladı.

İçimden bir ses öğreneceklerim hiç hoşuma gitmeyecek diyordu.

"Biz babanla tıp fakültesinde okurken tanıştık. Ve o günden beri hiç ayrılmadık. Üniversite bittiğinde sadece kendi aramızda olan bir nikah ile evlendik. Bu hayatımda aldığım ve pişman olmadığım en büyük kararlarımdan biriydi.
İlk zamanlar her şey çok güzel gidiyordu. Bir yandan evliliğimiz diğer yandan doktorluk hayatımız çok başarılıydı. Ama her güzel şeyin bir sonu vardır derler. Bizim de öyle oldu. Ben....ben bir gün hastalandım. Doktor olmamıza rağmen biz bile teşhis edemedik ve uzun süre de teşhis edilemedi. Gitmediğimiz yer kalmadı desek yeridir. Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama hastalığımın teşhisi konuldu. Şansta bu ya, hastalığım çok nadir görülen bir sendrom ve bu hastalığa sahip olan kişi sayısı dünyada çok az sayıdaydı. Ve bu kadar az sayıda hastası olan hastalığa, ilaç firmaları ilaç üretmezler." dedi.