Άλλαξες τη ζωή μου

[13] Τι συμβαίνει;

Στον χρόνο που είχε απομείνει μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι που θα σήμαινε το τέλος της δεύτερης ώρας και την αρχή του δεύτερου διαλείμματος, η Μαρία είχε επιλέξει να καθίσει μόνη στη γωνία της, προσπαθώντας να επεξεργαστεί το περιεχόμενο των νέων αυτών απειλών του Γιώργου περί του θανάτου της μητέρας της... Πώς ήξερε αυτός ότι η μητέρα της θα πάει εκδρομή στο Ναύπλιο; Και το κυριότερο: θα μπορούσε να εμπλέκεται ο πατέρας της σε όλα αυτά;

Θυμόταν ακόμα τη δικαιολογία που της είχε πει ο Γιώργος τότε που είχαν μιλήσει κλήση και άκουσε κάποια αντρική φωνή να λέει στον Γιώργο να μην μιλάει με <<την κόρη του αφεντικού>>! Της είχε πει ότι τα είχε φτιάξει με την κόρη του αφεντικού του που τον χώρισε για να τα φτιάξει με κάποιον που είχε λεφτά και ότι αυτός που μίλησε ήταν ο αδελφός του που είχε καταλάβει εσφαλμένα ότι ο Γιώργος μιλούσε με την συγκεκριμένη! Μία δικαιολογία που φαινόταν γελοία πλέον με βάση τα νέα δεδομένα για τον Γιώργο και τη ζωή του!

Τότε που ο Γιώργος το έπαιζε καλός, πριν ακόμα της στήσει παγίδα και την βιάσει, είχε πει ψέματα ότι δούλευε ως υπάλληλος σε ένα μίνι μάρκετ της γειτονιάς του και ότι αντιμετώπιζε μάλλον σοβαρά οικονομικά προβλήματα! Το αν είχε ή όχι αδελφό δεν μπορούσε να το εξακριβώσει με κάποιον τρόπο, αλλά  για τη δουλειά και την οικονομική του κατάσταση της είχε πει μεγάλα ψέματα και ήταν πολύ προφανές εδώ και καιρό!

<<Στην μαφία πέφτει πάντα πολύ χρήμα! Οπότε αν ο Γιώργος είναι ένας άνθρωπος του υποκόσμου που πληρώνεται με πολλά λεφτά και όχι ένας νέος που αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα και αν το αφεντικό του είναι κάποιος μαφιόζος αντί για ένας αθώος ιδιοκτήτης μίνι μάρκετ, θα μπορούσε άνετα να είναι ψέμα και το γεγονός ότι εγώ δεν είμαι η κόρη του αφεντικού του! Αλλά αν ισχύει όντως αυτό, τότε ο μαφιόζος που είναι το πραγματικό του αφεντικό θα πρέπει ταυτόχρονα να είναι ο πατέρας μου! Θα μπορούσε όντως όμως να γίνεται κάτι τέτοιο; Ο πατέρας μου ήταν ένας άνεργος αλκοολικός που φερόταν σκατά στη μάνα μου, όσο μαλάκας και να ήταν δεν τον έχω ικανό να μπορούσε να αποκτήσει ηγετική θέση σε μία μαφία! Δεν ξέρω... όλο αυτό κάνει τα πράγματα πιο περίπλοκα και ίσως καλύτερα να μην ασχολούμαι προς το παρόν με το συγκεκριμένο θέμα!>>

Και υπήρχε λόγος για αυτό! Ακόμα και να ήταν ο πατέρας της το αφεντικό του Γιώργου, πράγμα που η ίδια θεωρούσε απίθανο σενάριο, αυτό δεν εξηγούσε το πώς, για παράδειγμα, θα μπορούσε είτε ο ένας είτε ο άλλος να γνωρίζει ότι η μάνα της Μαρίας θα πάει με τον γκόμενό της τον Μάρκο διακοπές το ερχόμενο Σαββατοκύριακο! Η μόνη πιθανή εξήγηση που μπορούσε να δώσει η Μαρία ήταν η εξής: κάποιος γνωστός του γκόμενου της μάνας της ήταν άνθρωπος του υποκόσμου που δούλευε για λογαριασμό της μαφίας στην οποία ήταν μπλεγμένος και ο Γιώργος! Σύμφωνα με όσα σκεφτόταν η Μαρία, αυτός ο άνθρωπος, όπως και ο Γιώργος, σίγουρα ήταν συνειδητά μπλεγμένος!

<<Κανένας δεν μπλέκει με μαφία καταλάθος! Όλοι αυτοί είναι ώριμα και ενήλικα άτομα με ευθύνη για τις επιλογές τους! Που σημαίνει ότι έχουν επιλέξει συνειδητά να σκέφτονται με κακία και να βλάπτουν άλλους! Πρέπει να μάθω ποιος είναι αυτός ο φίλος του γκόμενου της μάνας μου που δεν θέλω καν να τον αποκαλώ με το όνομά του γιατί τον σιχαίνομαι! Αν είναι να σκοτώσει αυτόν, χέστηκα! Εγώ τη μάνα μου θέλω να προστατεύσω!>>

Όλη αυτή την ώρα η Μαρία είχε σταματήσει προσωρινά να κλαίει, προσπαθώντας να στοχαστεί ψύχραιμα περί της φύσεως της κατάστασης και των πράξεων στις οποίες θα έπρεπε να προβεί η ίδια! Και υπάρχει λόγος για τον οποίο εγώ ως αφηγητής που εδώ και τόσα κεφάλαια έχω σταματήσει σχεδόν να αναφέρομαι στον εαυτό μου, μιλάω τώρα με ένα τέτοιο είδους λεξιλόγιο! Είναι ένα λεξιλόγιο καθήκοντος και ευθύνης που αφορά την αποφυγή της μέγιστης οδύνης και την επίτευξη της μέγιστης ωφέλειας με υπολογισμούς όσο πιο ακριβείς γίνεται!

Και επειδή οι άνθρωποι του υποκόσμου έχουν επί της ουσίας συνηθίσει να  να ταλαντεύονται σε καταστάσεις οριακές μεταξύ ζωής και θανάτου, ξέρουν πολύ καλά από τέτοιους υπολογισμούς! Και ξέρω κι εγώ αλλά υπάρχουν λόγοι για τους οποίους δεν μπορώ να σας αποκαλύψω περισσότερα... Όχι ακόμα τουλάχιστον!

Όταν βρίσκεται κανείς σε σχέση υψηλού κύρους που συνεπάγεται και με πολύ χρήμα, μπορεί εύκολα να νιώσει τόσο δυνατός που να αισθανθεί ότι ολόκληρος ο κόσμος είναι τα δικά του συναισθήματα, ακόμα και οι άλλοι άνθρωποι! Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν και ο Μάρκος, ο γκόμενος της μάνας της Μαρίας! Εγώ σαν μυστηριώδης αφηγητής μπορεί να τον θεωρώ φίλο και συνεργάτη, οφείλω, προφανώς, να διευκρινίσω τον λόγο για τον οποίο η Μαρία τον μισεί...Σε αντίθεση με τη μητέρα της που ήταν μία απλή υπάλληλος σε ένα σούπερ μάρκετ, ο Μάρκος ήταν καθηγητής πανεπιστημίου στην ΑΣΟΕΕ και είχε καταφύγει πολλές φορές σε πελατειακές σχέσεις για να φτάσει εκεί που έφτασε, πράγμα που ο ίδιος φρόντιζε πάντα να παραβλέπει και να αποδίδει τα πάντα στις δικές του ξεχωριστές δεξιότητες και ικανότητες! Θεωρούσε τον εαυτό του τόσο ξεχωριστό και τόσο ανώτερο που δεν έβρισκε διόλου ανήθικο το να επιβάλλεται στα θέλω και τις επιθυμίες των άλλων με τον χειρότερο για εκείνους τρόπο!

Και ενώ η Μαρία ήταν έτοιμη να αρχίσει να στοχάζεται πόσο πολύ μισεί , είδε ξαφνικά τον διευθυντή του ΕΠΑΛ να την κοιτάζει αυστηρά και να έρχεται προς το μέρος της! Έναν τύπο αρκετά αυστηρό που ερχόταν συνεχώς ντυμένος με πουκάμισο και γραβάτα λες και ήταν βουλευτής!

"Τι κάνεις εσύ εκεί;"φωνάζει και η Μαρία αυθόρμητα σηκώνεται να φύγει παίρνοντας την τσάντα της, ενώ το κινητό της βρίσκεται ακόμα στο πάτωμα, πράγμα που δεν περνά απαρατήρητο από τον διευθυντή.

"Τι είναι αυτό εδώ; Απαγορεύονται τα κινητά στο σχολείο και το ξέρεις πολύ καλά! Θα σου κάνω τη χάρη να μην φας αποβολή αλλά θα αναγκαστείς να πας στο μάθημά σου και να το πάρεις στο σχόλασμα!"είπε ο διευθυντής, πήρε το κινητό και έφυγε για να πάει στο γραφείο του, ενώ η Μαρία τα έχασε εκείνη τη στιγμή και δεν ήξερε τι να κάνει!