Άλλαξες τη ζωή μου

[20] Αρχή Διατήρησης

Η Μαρία πήγε στο σχολείο με πολύ κακή διάθεση μην μπορώντας να ξεχάσει εύκολα τα όνειρα τα οποία είδε! Και τα δύο θα μπορούσαν να είναι ολόκληρα σενάρια για ταινίες, ήταν εξίσου αλλόκοτα και τα είδε σε μία μέρα που ανησυχούσε...για το ταξίδι της μητέρας της στο Ναύπλιο!

Και καθώς προχωρούσε στο δρόμο την απασχολούσε επίσης το γεγονός ότι την ακριβώς προηγούμενη μέρα ήταν σαν να ξεχνούσε την απειλή του Γιώργου για τον θάνατο της μητέρας της για μεγάλα χρονικά διαστήματα! Όταν, για παράδειγμα, ο διευθυντής της πήρε το κινητό, μέχρι να έρθει η τελευταία ώρα και να μπορέσει να το πάρει πίσω, τις πιο πολλές φορές η σκέψη της εστίαζε στη δική της τραγική κατάσταση στο πλαίσιο  της οποίας είχε μείνει μόνη της χωρίς φίλους και ανθρώπους να την αγαπάνε! Ενώ όταν γύρισε σπίτι, από το μεσημέρι και μετά που ξύπνησε από το παράξενο όνειρο με την ενήλικη γυναίκα που τα είχε φτιάξει με δεκαπεντάχρονο, σκεφτόταν κυρίως το όνειρο παρά τον επικείμενο θάνατο της μάνας της! Μόνο τώρα το πρωί σκεφτόταν κυρίως εκείνη παρά το όνειρό της...Συγκεκριμένα αναρωτιόταν: μήπως το γεγονός ότι ξέφευγε το μυαλό της τόσο εύκολα ήταν ένδειξη ότι δεν αγαπούσε τη μάνα της αρκετά;

<<Είναι μάνα μου και θα έπρεπε να την αγαπάω! Είναι μάνα μου και δεν θέλω να πεθάνει! Όμως αφού δεν θέλω να πεθάνει γιατί δεν κάνω τίποτα; Γιατί δεν σκέφτομαι πώς θα βρω ένα τρόπο να τη σώσω; Αυτό δεν θα έπρεπε να σκέφτομαι συνέχεια όλη μέρα; Αυτό δεν θα έπρεπε να κάνω αν πραγματικά την αγαπούσα;>>

Κάθε φορά που της ερχόταν αυτή η σκέψη ήθελε να κλάψει και κάθε φορά που κυλούσαν τα πρώτα δάκρυα στα μάτια της τα σκούπιζε βιαστικά, καθώς υπήρχε το ενδεχόμενο να συναντήσει κάποιον άλλο συμμαθητή της που αργούσε στην ίδια διαδρομή για το σχολείο και να την κοιτούσε με αδιακρισία! Και δεν είχε καμία διάθεση οι διάφοροι τυχαίοι συμμαθητές της να την βλέπουν και να την κουτσομπολεύουν!

Είχε φτάσει στο σχολείο και είχε προλάβει ευτυχώς να σταματήσει το κλάμα μπαίνοντας μέσα στο προαύλιο. Και κατάφερε να συγκρατηθεί μέχρι να πάει στην αίθουσα για μάθημα τη δεύτερη ώρα. Ευτυχώς είχε προλάβει να φτάσει στο πρώτο διάλειμμα και όχι στη δεύτερη ώρα ακριβώς. Κι όμως, κατάφερε πράγματι να συγκρατήσει το κλάμα της μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι και να μπουν τα παιδιά στις αίθουσες για το μάθημα της δεύτερης ώρας. Στα ελάχιστα λεπτά διαλείμματος που είχαν απομείνει πήγε τουαλέτα, χωρίς να έχει προλάβει να ελέγξει αν η τσάντα της είχε όλα τα απαραίτητα...το κινητό της συγκεκριμένα! Και πηγαίνοντας στην αίθουσα για μάθημα, στην αρχή της δεύτερης ώρας αφού πήγε και κάθισε σε ένα θρανίο στο πίσω μέρος της αίθουσας ώστε να μην την βλέπουν ούτε οι καθηγητές ούτε κανένας άλλος αδιάκριτος συμμαθητής της...Τότε συνειδητοποίησε ότι είχε ξεχάσει το κινητό της στο σπίτι! Δεν είχε μείνει ποτέ ξανά τόσο έκπληκτη με τον εαυτό της! Το γεγονός ότι ξέχασε κάτι τόσο σημαντικό για εκείνη όπως το κινητό της συνιστούσε άραγε απόδειξη ότι την είχε αγχώσει αρκετά η απειλή του θανάτου της μάνας της ακόμα κι αν την προηγούμενη μέρα δεν είχε κάθε δευτερόλεπτο εστιασμένη τη σκέψη της εκεί;

Κάνοντας αυτές τις σκέψεις άρχισε να κλαίει ξανά για έναν παρεμφερή λόγο αυτή τη φορά! Σκέφτηκε πόσο είχε αλλάξει η ζωή της από τότε που ακολούθησε τον Γιώργο στο δήθεν σπίτι του και τη βίασαν ομαδικά... Ξέχασε το κινητό της ενώ υπό άλλες συνθήκες δεν θα το ξεχνούσε ποτέ! Και αν ήθελε να μην περάσει άλλη μία ολόκληρη μέρα χωρίς κινητό έπρεπε να κάνει κοπάνα μόνη της και να γυρίσει σπίτι της - ενώ τότε που είχε φίλες δεν είχε κάνει ποτέ κοπάνα μόνη της! Δεν ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εκείνη αυτές τις μέρες οι κοπάνες που συνοδεύονταν με μοναξιά, αλλά αυτό που σε καμία περίπτωση δεν ήταν κάτι που θα μπορούσε και δεν θα έπρεπε να συνηθίσει ήταν η ιδέα ότι θα επέλθει ο θάνατος της μητέρας της το Σαββατοκύριακο που θα ερχόταν... εξαιτίας της που έμπλεξε με τον Γιώργο!

Κι αν δεν κατάφερνε να αναλάβει τις ευθύνες που η ίδια πίστευε ότι της αναλογούσαν και να σκεφτεί κάτι για να αποφευχθεί η πραγματοποίηση της απειλής του Γιώργου...θα έχανε τη μάνα της για πάντα! Αλλά ήταν τόσο μεγάλο το αδιέξοδο που δεν μπορούσε και η ίδια να σκεφτεί κάτι διαφορετικό για να τη σώσει! Δεν ήθελε να γίνει πόρνη, δεν ήθελε να υποκύψει στον εκβιασμό του Γιώργου! Σιχαινόταν τόσο πολύ αυτό το <<επάγγελμα>> όπως το αποκαλούσε ο Γιώργος σύμφωνα με τις δικές του πεποιθήσεις που το είχε αποκλείσει εντελώς σαν ενδεχόμενο!

Κι ενώ εκείνη ήταν βυθισμένη στις σκέψεις της άκουσε ξαφνικά την καθηγήτρια να λέει κάτι σοβαρό, κάνοντας λάθος σε μία ορισμένη παύση. Δηλαδή και να επέλεγε συνειδητά να μην προσέξει, και να μην είχε τα προβλήματα που την απασχολούσαν και να αδιαφορούσε για το μάθημα υπό άλλες συνθήκες για λόγους όπως, να παίξει τρίλιζα με την Άννα ή την Ελένη, τις οποίες είχε δει φευγαλέα να την κουτσομπολεύουν σε μία γωνία των διαδρόμων κοντά στην αίθουσα, πριν η ίδια μπει στην αίθουσα λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι, το ταυτόχρονο δυνατό γέλιο όλων των παιδιών τη συγκεκριμένη στιγμή θα τραβούσε έτσι κι αλλιώς την προσοχή της! Για την αρχή διατήρησης της μηχανικής ενέργειας!

"Μπορεί να είστε σε ΕΠΑΛ και να ασχοληθείτε με τεχνικά επαγγέλματα αλλά για να έχετε ολοκληρωμένη γνώση πρέπει κάποιες βασικές αρχές της φυσικής επιστήμης, έστω αυτές που είναι ύλη γυμνασίου, να τις γνωρίζετε! Μία από αυτές είναι και η αρχή-δια τήρησης της μηχανικής ενέργειας!"

Η παύση της καθηγήτριας δεν ήταν καθόλου συνειδητή και παρόλα αυτά τα παιδιά άρχισαν να γελάνε δυνατά και ατελείωτα! Η ίδια είχε μείνει άφωνη βλέποντας όλα τα παιδιά ταυτόχρονα να γελάνε χωρίς να κατανοεί η ίδια τον λόγο!

"Τι πάθατε όλοι ρε παιδιά; Θα μου πει κάποιος πού είναι το αστείο να γελάσω και εγώ;"

"Αρχίδια τήρησης της μηχανικής ενέργειας!"λέει δυνατά ο Άγγελος, ο πρώην της Μαρίας που έκανε σαν τρελός για τέτοιου είδους αστεία! Και έπειτα από τη δική του φράση η οποία αποσαφήνιζε το περιεχόμενο του αστείου ως προς την παύση της καθηγήτριας, τα γέλια έγιναν ακόμα δυνατότερα!