Τότε έρχεται ένας δεύτερος κεραυνός να ανατρέψει τα πάντα, δίχως να έχουμε καταφέρει καν να χωνέψουμε (εγώ τουλάχιστον γιατί το αγόρι που το λένε Τζον έμεινε ατάραχο και στον πρώτο κεραυνό για κάποιον λόγο που δεν θα καταλάβω ποτέ) τη συνένωση Μαρίας και Νίνας (ή μάλλον την απορρόφηση της Μαρίας από τη Νίνα) που προκάλεσε ο πρώτος! Αυτός ο δεύτερος κεραυνός σπάει τα παράθυρα που αντιστοιχούν στις μπροστινές θέσεις και, με τρόπο που δεν μπορώ να καταλάβω, αλλάζει θέση σε εμένα και τον Τζον: εγώ γίνομαι συνοδηγός και αυτός οδηγός! Πάει, θα πεθάνουμε! Πώς θα καταφέρει να οδηγήσει στη βροχή ένα τόσο μικρό σε ηλικία αγόρι όσο όμορφο και να είναι; Φοβάμαι!
"Έχεις οδηγήσει ξανά σε βροχή;"τον ρωτάω φοβισμένη και σκεπτόμενη ότι όλα τα τζάμια του αυτοκινήτου μου έχουν σπάσει από κεραυνούς και πρέπει να αισθάνομαι και τυχερή που δεν φυσάει αέρας ώστε να μπαίνει νερό μέσα!
"Όχι, αλλά πού είναι το πρόβλημα;"
"Αν γίνει τίποτα και το μάθει ο μπαμπάς σου;"
"Δεν είναι καν στο σπίτι,δεν έχει ιδέα!"
"Σωστά...τι λέω! Απλά φοβάμαι μην γίνει κανένα ατύχημα, οι δρόμοι γλιστράνε! Δεν έχουν γίνει ακόμα έργα βελτίωσης του οδικού δικτύου! Ξέρεις, είναι επειδή το χωριό περνάει κρίση..."
"Σιγά το πρόβλημα, εγώ ξέρω πού πάω!"λέει και πάει να πέσει κατευθείαν πάνω σε μία κάθετη γραμμή που επειδή τα τζάμια αρχίζουν σιγά σιγά να θολώνουν δεν βλέπω καλά τι είναι!
"Πρόσεχε!"του φωνάζω και στρίβει απότομα δεξιά πριν πέσει πάνω στη γραμμή...που εν τέλει ήταν απλώς μια ταμπέλα...
"Γαμώ τις πινακίδες, μπαίνουν νότο μου συνέχεια!"σχολίασε γελώντας χαζοχαρούμενα εκείνος, ενώ το δικό μου βλέμμα στράφηκε στο μεγάλο εστιατόριο στο οποίο αντιστοιχούσε η ταμπέλα! Το ακριβότερο εστιατόριο του χωριού,για πλούσιους και χαρισματικούς! Έχει μια όμορφη νεοκλασική αρχιτεκτονική την οποία πρόλαβα να παρατηρήσω φευγαλέα καθώς ο Τζον απομακρύνθηκε βιαστικά... Συνεχίζει να οδηγεί, και περνάμε τώρα δίπλα από τη μεγαλύτερη πλατεία του χωριού! Η αρχιτεκτονική της είναι νεοκλασική, παρατηρώ τα χερούλια και τα πόδια στα παγκάκια αποτελούνται από περίτεχνα σχέδια, όπως και τα μικροσκοπικά κάγκελα γύρω από τα παρτέρια των δέντρων! Αυτά θα πρέπει να τα έχουμε μάθει σε αυτό το μάθημα της συνέντευξης για τα αξιοθέατα του χωριού! Όμως είμαι μεθυσμένη και δεν θυμάμαι! Και με πιάνει και μία μελαγχολία χωρίς να ξέρω γιατί!
YOU ARE READING
Άλλαξες τη ζωή μου
Teen FictionΕκείνη ήταν ένα "κακό κορίτσι" που κατέληξε στην πορνεία. Εκείνος ήταν ένα "φυτό" με άριστους βαθμούς χωρίς κανένα φίλο. Άραγε θα συμβεί κάτι μεταξύ τους ή η κοινωνία θα σταθεί εμπόδιο; Όλο αυτό το αντικειμενικά εξωτερικό και το δήθεν εσωτερικό σκοτ...
