Άλλαξες τη ζωή μου

[6] Όλα αλλάζουν προς το χειρότερο

Η Μαρία ξύπνησε από το κελάηδημα μίας δεκαοχτούρας και ανοίγοντας τα μάτια της αντίκρισε μια μαγευτική εικόνα της φύσης:τον γαλάζιο ουρανό και τα φύλλα ενός δέντρου που κάλυπταν τον ουρανό και γυάλιζαν στο φως του ήλιου!Ήταν πρωί. Κοίταξε γύρω της για να βεβαιωθεί ότι ήταν ξύπνια.Είδε εκτάσεις πράσινου με πολλά δέντρα.Βρισκόταν σίγουρα σε ένα δάσος.Έπειτα περιεργάστηκε τον χώρο όπου βρισκόταν η ίδια και συνειδητοποίησε ότι βρισκόταν σε ένα παγκάκι.Πίσω από το παγκάκι βρισκόταν μια έκταση πράσινου με δέντρα,ενώ μπροστά από το παγκάκι υπήρχε μία στενή λωρίδα ασφαλτοστρωμένου δρόμου και απέναντι από αυτήν υπήρχε μια ακόμη έκταση πράσινου με δέντρα.

Άξαφνα αναγνώρισε το συγκεκριμένο δάσος.Ήταν το δασάκι του αγίου Νικολάου στον Αετό και ονομαζόταν έτσι επειδή στο κέντρο του δάσους υπήρχε μια εκκλησία που ονομαζόταν <<Άγιος Νικόλαος>>.

Το έδαφος πίσω από το παγκάκι ήταν κατηφορικό,ενώ από την άλλη πλευρά της λωρίδας του δρόμου το έδαφος ήταν ανηφορικό.Η Μαρία κοιτούσε γύρω της σαν χαμένη μην ξέροντας πού να πάει.Πάνω;Κάτω;Ή ευθεία στον γκρίζο ασφαλτοστρωμένο δρόμο;Ήξερε ότι το δίλημμά της ακουγόταν ανόητο,αλλά είχε σχέση με το συναίσθημα που της είχε προκαλέσει αυτό που ονειρεύτηκε πριν λίγα λεπτά που κοιμόταν στο παγκάκι!

Εκείνη έβλεπε από την κάτω πλευρά του δρόμου κλώνους του εαυτού της αναίσθητους στο χώμα.Πολλές Μαρίες εντελώς ίδιες μεταξύ τους που φορούσαν τα ρούχα που φορούσε η πραγματική Μαρία κείτονταν αναίσθητες στο χώμα.Όλες αυτές οι Μαρίες ήταν ίδιες με αυτή,τη μία και μοναδική Μαρία που στεκόταν όρθια!

Κατά μήκος του δρόμου προχωρούσαν κι άλλες Μαρίες, ίδιες με τη Μαρία,η μία πίσω από την άλλη.Είχαν βλέμματα κενά και αδιάφορα.

"Μάλλον αυτές είναι πεθαμένες!"συμπέρανε έντρομη η Μαρία αναφερόμενη στις αναίσθητες Μαρίες.Έπειτα άρχισε να τρέχει προς τον δρόμο,προσπερνώντας τις αδιάφορες Μαρίες που προχωρούσαν χωρίς να της δίνουν σημασία,κατευθυνόμενη προς το ανηφορικό έδαφος.

Όμως,μόλις ετοιμάστηκε να δρασκελίσει την ανηφορική πλαγιά,είδε πάνω στην πλαγιά τους βιαστές της να ορθώνονται απειλητικά μπροστά της.Ο Γιώργος και οι άλλοι!Την κοιτούσαν με τα ίδια λάγνα βλέμματα σαν να της έλεγαν ότι αν τολμήσει να πλησιάσει,θα τη βιάσουν ξανά!

Αμέσως άρχισε να τρέχει κατά μήκος του δρόμου τρομαγμένη,αποφεύγοντας τις αδιάφορες Μαρίες.