My Serendipity

4: Ghost

(Warning: this contains violence, sexual content, suicide, vulgar language that are not suitable for minors)

-----------

Alaia's pov:

"Aray!!!!!"

"Putangina, wifey tama na!!!"

"Now you're cursing me?!" I screamed at her, as i continously throwing her plates and glassess na mahahawakan ko.

"Pautang sabi ko, hindi naman kita minumu--- aray!!!"

Natigil siya sa pag-papaliwanag nang mabato ko siya sa ulo niya ng kubyertos, i am really pissed right now, its been a month since we got married. Nabigla nalang ako na nandito na ang mga gamit ko pagka-uwi namin galing canada, i tried begging my parents na 'wag na kaming tumira sa iisang bahay, hindi pa ba sapat na kasal ako sakanya.

I never once talk to her, i'm always ignoring her in our house, and even sa school, i pretended that i can't hear nor see her, hindi rin ako dito kumakain, if ever na magluto man siya or she'll invite me to eat outside, i'll just declined it right away

Now, i just can't stand her anymore, naubusan na ako ng pasensya sakanya. Bigla nalang kasi itong pumasok sa kwarto ko ng hindi nag-papaalam, nakatapis lang ako ng tuwalya noong pumasok siya. Sa sobrang galit ko i chased after her, lahat ng mahawakan ko ay ibinabato ko sakanya.

"You pervert!" Galit na galit na sigaw ko sakanya

"Hindi ko naman intensyon 'yun, aayain lang naman sana kita mag breakfast eh" she explained while holding her forehead.

"Leave!!!" I screamed at her

"Bahay ko rin naman t--"

"NOW!!!!"

Mabilis siyang tumakbo palabas ng bahay at sumakay sa sasakyan niya, at mabilis na pinaharurot iyon palayo.

-

Alessia's pov:

I'm currently driving, hindi ko alam kung saan ako pupunta, pinalayas ba naman ako.

Hindi ko naman sinasadyang madatnan siyang naka tapis lang, it's my fault pa rin dahil hindi ako kumatok muna bago pumasok, that is so rude of me. Gusto ko lang kasi siyang ayain mag breakfast, simula kasi nang ikasal kami ay hindi pa rin ako nito pinapansin, para lang akong hangin sa kanya, matutulog lang siya sa bahay tapos aalis na, kapag nasa bahay siya ay hindi naman ito lalabas sa kwarto niya, lumalabas lang talaga siya kapag aalis na, sa university naman ay hindi rin niya ako pinapansin, para akong sakit na nakakahawa kung ituring niya, i tried inviting her to eat with me so many times, but she just kept on declining me, i'm fucking pathetic. Yeah.

Wala pa naman akong ibang kaibigan dito kung hindi si rei lang, kaya i called her, hinanap ko muna ang name niya "Candies Rei Mariano" i whispered to myself, pero agad ko rin na naalala na may nickname pala akong sinet kay rei sa contacts ko

Calling pautang-ina...

"Hello?

"Yow rei, nasaan ka?"

"Condo, why?"

"Can i stay there? Ngayon lang"

"Bakit?"

"Malaki pa ang bahay mo sa'kin gago "