SERDENGEÇTİ (+18)

1. BÖLÜM - SONUN BAŞLANGICI

Selam, nasılsınız?

İlk bölümle karşınızdayım, umarım severek okursunuz.

Bölüm sonunda ki  düşüncelerinizi çok merak ediyorum, belirtmeyi unutmayın.

Ayrıca oy verip, bol yorum yapmayı unutmayın çünkü çok motive ediyor. Sizden tek ricam bu, beni dehşet mutlu ediyor. Çok motive ediyor böylelikle bende daha hızlı yazıyorum.

Keyifli Okumalar 🫡

Bölüm şarkısını açıp dinlemenizi tavsiye ediyorumm.

Sen bilmezsin - Dedublüman
  

    Kitaba başlama tarihiniz?

Ve kitabı nereden görüp başladınız?

                
1 - SONUN BAŞLANGICI

Kayboldum.

Belki de kayıp verdim.

Sırların arkasına gizlenmiş kanla yazılı bir günahtım.

Annemin hayatını altüst edecek babamın yeni bir hayat kurmasına sebep olan o günah.

İnsanların konuşmalarına aldırış etmeyen, kendi kurduğu küçük sahnesinde sessizce oyununa devam eden, canı acısa da yeni bir yara bandı yapıştırıp yola devam etmek zorunda kalandım.

"Anne ben çıkıyorum," diye mırıldandım koridora yönelerek derin bir sessizlik hakimdi evin arka bölümünde ama annem her sabah olduğu gibi odasında televizyonunu açtığı için yine beni duymamıştı. Odasının önüne geldiğimde yine o magazin kanalının açık olduğunu duydum.

"Ünlü sosyetik güzel Hande Erdinç geçtiğimiz günlerde 26. Evlilik yıl dönümüne eşiyle birlikte Paris'de girdi. İşte o görüntüler karşınızda..." Konuşan spikerin itici sesine daha fazla tahamül edemeyerek kapıyı hızlıca açtım.

Cam kenarındaki koltuğunda oturan annem beni görür görmez kanalı değiştirmeye çalışsa da artık çok geçti odaya dalmıştım. "Beliz sana kapıyı çalmadan odama girme demedim mi?" diye söylenmeye başlamıştı.

Ben Beliz.

Adımın anlamı iz bırakan, adımı annem koymuş. Babam annemde ne derece bir iz bıraktıysa o izlerin hepsini sırtımda taşıyan o kişi olarak da annem beni seçmiş.

"Anne artık izleme şu programı lütfen sadece kafanı bulandırıyorsun, yapma bunu kendine daha fazla," dedim gözlerine bakarak ama annemin gözleri bana değil yere dikilmişti. "Onlar evli üstünden kaç sene geçmiş ken-" diyecekken lafımı bölüp "Aşk hayatı da evliliği de umrumda değil, umrumda olan tek şey sensin anlıyor musun Beliz?"

Birkaç adım atarak koltuğun dibine geldim ve çömelir pozisyona geçerek ellerini ellerimin arasına aldım. "Anneciğim seni anlıyorum ama ben mutluyum," diyerek nasır tutmuş ellerini okşamaya başladım. "Sende artık mutlu ol, tek istediğim şey bu." Ellerini okşarken parmaklarının titrediğini hissedebiliyordum.

Yıllarca benim için her türlü işte çalışıp, durmuştu. Kendisi yemeden bana yedirmiş, giymemiş giydirmişti. Tek istediği benim mutluluğumdu, kendi mutluluğu umrunda değildi. Kendi için yaptığı tek şey geçmişi deşip durmak ve yıpranmaktı.

"Beliz,"diyerek mırıldandı ve ellerini çekip koltuğun kenarına yerleştirdi. "Onlar o adamın çocuğuysa sen de çocuğusun."
Çömeldiğim yerden doğrularak hafifçe anneme arkamı döndüm, camdan dışarı bakmaya başladım. Yine başlamıştık, dönüp dönüp aynı yere geliyorduk. Bir milim geçmişe sırtımı dönüp ilerlemeye çalışsam annem geçmişin pisliğini tekrar önüme getiriyordu. Unutmak istiyordum tek istediğim şey unutmaktı ama ben kayboluyordum.