වස්සාන සිහිනේ 🌺 [ZhanYi]

40 🌺

අවුරුද්දට පස්සේ දවසේ ගිශාන්ගේ සීයා පොරොන්දු වුන විදියටම නුතාරව බලන්න ගමට ආවා...

කොළඹ ඉදන් හරි සතුටින් මේ ගමන එන්න පිටත්වුන සීයගේ සතුට ටිකෙක් ටික නැතිවෙලා ගිහින් එයාගේ හිතට බයක් දැනෙන්න ගත්තේ සීයට ටිකක් හුරුපුරුදු නුතාරගේ ගම දැකලා.. ඒක බයක් කිව්වට සීයගේ හිතට දැනුනේ මහා වරදකාරි හැගීමක්..සීයා ප්‍රාර්ථනා කරා එයා හිතන දේනම් වෙන්න එපා කියලා

"කමල්..මේ ඒ ගමම නේද?"

"ඔව් ලොකු සර්..මටත් අතුරු පාරට වාහනේ හරවද්දිම හුරුපුරුදු බව දැනුනා"

"කමල්..ප්‍රාර්ථනා කරන්න මම හිතන දේ වෙන්න එපා කියලා"

"බයවෙන්න එපා ලොකු සර්..හැමදේම හොදින් වේවි"
ගිශාන්ගේ සීයා බර හුස්මක් පිටකරලා ෂටර් එකෙන් පේන පරිසරය දිහා නෙත් යොමුකරේ එයාගේ කලබලකාරි හිත සනසගන්න අසාර්ථක උත්සාහයක යෙදෙන ගමන්..

සීයට මේ ගම පුරුදුයි..සීයා මීට අවුරුදු ගාණකට කලින් අවස්ථා දෙක තුනකදිම මේ ගමට ආවා..ඒ එක කෙනෙක් වෙනුවෙන්..ඒත් සීයා බලාපොරොත්තු වුන්නැ ආයෙත් මේ ගමට එයාට එන්න ලැබෙයි කියාල..මොකද එයාට කලින් මේ ගමට එන්න තිබුන හේතුව වුන කෙනා නැතිවෙලා ගිය නිසා සදහටම..

කමල් කාර් එක පැතුම්ගේ ගෙදර ගේට්ටුව ලග නතර කරද්දි කාර් එකේ හඩ ඇහුන ගිශාන් ඉක්මනට ඇවිත් ගේට්ටුව ඇරියේ කාර් එක වත්ත ඇතුලට දාන්න කියලා අතින් සන් කරන ගමන්..

කාර් එක නවත්තපු ගමන් පැසෙන්ජර් සීට් එක පැත්තේ දොර ඇරපු ශාන් තමන්ගේ සීයව හරි ආදරණීය හිනාවකින් පිළිගත්තා..

"Grandpa..welcome to our beautiful village"

තමන්ගේ මුණුබුරාට වෙනසක් නොපෙන්වා සීයා හිනාවුනේ තමන්ගේ කලබලෙන් ගැහෙන හදවත සන්සුන් කරගන්න ගමන්..

"කෝ යන් අපි ගෙට.."
සීයා තමන්ගේ වෙව්ලන කකුල්වලට ශක්තිය අරන් කාර් එකෙන් බිමට බැස්සා..ගිශාන් සීයගේ අතක එල්ලිලා සීයව එක්කන් ගෙට යද්දි සීයගේ ඇස්නම් තිබුනේ වැටෙන් එහා පැත්තේ පේන අසල්වැසි නිවසේ..

පැතුම්ගේ ගෙදර අයගේ සුහද පිළිගැනීමයි
ලෙංගතු හැසීරිමයි නිසා සීයගේ කලබලකාරි හිතට සහනයක් ගෙනාවා..