MOONCHILDS (Taekook/Ot7)

🌑22)AY'IN ÇOCUKLARI

Yayımladığım tarih: 17.07.2024
Attığım son bölümün üzerinden yaklaşık on gün geçmiş, şimdi yeni bölümle karşınızdayız...

Gerçekten bu bölümü paylaşmak benim için inanılmaz zor oldu. Wattpad ile ilgili olayları biliyorsunuzdur. Farklı uygulamalar kullanarak telefonumdan giriş yapmayı başardım ama bilgisayar konusunda başarısız oldum. Bölümleri normalde oradan paylaştığım için bu konuda çok zorlandım.

Bölüm bilgisayardaki word dosyasında vardı, ben de oradan kopyalamak zorunda kaldım. Ardından whatsapp web üzerinden yapıştırıp mesajı kendime gönderdim. Oradan da kopyaladığım metni telefondan wattpade yapıştırdım. Bir de whatsapp karakter sınırını aşacak kadar uzun bir bölüm olduğu için tek seferde bitmedi, uzun metin nedeniyle donukluk yaşadım ve böyle üç dört tur gidip gelmem gerekti.

Sorunlar tabii ki bununla da bitmedi. Whatsapp ne yazık ki kopyaladığım metindeki paragraf boşluklarını yok saydığı için yaklaşık 13000 kelimelik bölümün tamamını burada paragraflarına ayırmam gerekti. Buraya kaç saatimi verdiğimi bilmıyorum bile.

Her şeyi telefondan yaptığım için yazım yanlışım falan varsa şimdiden kusura bakmayın.

Bu  sorun düzeltilmezse ya da ben pcden girmeyi başaramazsam nasıl ilerleyeceğiz gerçekten bilmiyorum. Dün akşam twitterda konuyla ilgili tag açılmıştı, daha önce de erişimi engellenmiş uygulama ve siteler bu sayede kullanıma açılmış. Darısı bizim başımıza diyorum.
Daha önce denediniz mi bilmiyorum ama telefondan wattpad yazmak tam bir işkence, Allah korusun da bir daha başımagelmesin.

Neyse, biz kaldığımız yerden devam etmeye çalışacağız. Umarım sizler de uygulamaya girmeyi başarmışsınızdır.

O zaman daha fazla beklemeden başlayalım. Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın💛

-

Yere yeni düşmüş kar gibi.
Başta yaptığımız gibi, nefes alalım hadi.
Ve mutlu olacaksın sen. Ve mutlu olacaksın sen.
  

00.00 (Zero O’clock) - BTS

-
Taehyung…

Gözlerimi araladım yorgunlukla. Hastanede çok yorulmuş olmalıydım, uzun süredir uyuduğumu hissediyordum. Yattığım yerden doğrulduğumda şaşkınlıkla aralandı dudaklarım. Etrafta gözlerimi gezdirirken, şık döşenmiş bir genç odasındaydım. Ama burası neresiydi?

Ayaklarımı yataktan indirip yumuşak halıyla buluşturdum etrafta göz gezdirmeye devam ederken. Ve kitaplığın üzerindeki şeye takılı kaldı gözlerim, yutkundum. Küçük ahşap bir gemi. Aralanan dudaklarım titredi nedensizce. Onun evinde olamazdım, değil mi?

En son Jin hyungun arabasında uyumuştum, buraya mı getirmişti yani beni? Ama neden? İçimdeki tuhaf gerginliği anlamlandıramazken yataktan kalktım ve kapıya ilerledim. Kapı kulpunu sıkıca kavrayıp indirdim, kilitli değildi. Neden kilitli olabileceğini düşündüğümü bilmiyordum ama garip bir gerginlik vardı işte içimde.

Boş koridorla karşılaştım odadan çıktığımda. Çıplak ayaklarımla beton koridorda ilerlerken, duyduğum tek şey ayak seslerimdi. Koridorun ucundaki merdivenlere ulaştığımda korkulukların oradan aşağı baktım önce.
Oldukça geniş bir salondu aşağısı, ön taraf tamamen camdı ve bahçeye bakıyordu, tam ortada beyaz ve krem mobilyalardan oluşturulmuş bir oturma grubu vardı, onun arkasında, bir kısmı bu koridorun altında kalan bir yemek masası. Oturma grubunun solunda mutfak vardı genişçe, sağ tarafta dolaplar duruyordu ve bir koridor uzanıyordu, banyo ve lavabo da o koridorun sonunda olmalıydı.
Vakit kaybetmeden merdivenlere yöneldim ama yavaş ve temkinli adımlarla iniyordum. Onun nerede olduğunu bilmiyordum ve bu beni endişelendiriyordu. Merdivenlerin bitimine geldiğimde onun sağ taraftaki kapıdan içeri girdiğini gördüm. Elindeki poşetleri girişteki dolabın önüne bırakıp bu tarafa döndüğünde benimle göz göze gelmişti. Onun da yutkunduğunu fark ettim.