14

1.7K 63 6
                                    

Nanatili pa rin naka-amang ang bunganga ko sa sinabi nito.
Seryoso s'yang tumayo at itinikom ang bibig kong nakabukas.

"Let's eat together," that's not a request but a command to me.

What's gotten into him to act like that? First he gave me a bracelet, and then this? He wants me to eat lunch with him?

'Have I finally earned his trust?'

Kung ganon nga, kailangan ko na itong ituloy-tuloy.

I smiled and nodded as a response to him.

"Where I should seat Kuya havoc?" Alangan kong tanong sakanya sapagkat i-isa lang ang upuan na nasa tapat ng lamesa niya.

Tumingala ako ng kaunti sakanya dahil sa tangkad nito. He's towering me. Magkakatulad silang magkakapatid na matangkad, although I'm also a tall compared to the average height of a woman but I look small when the three of them stand beside me.

He put his hand on the both side of his pocket while keeping his stoic expression.

"On my face,"

Nakarurap-kurap ako sa aking narinig sakanya. Nakarinig din ako ng mga singhapan sa kwarto na aming kinaroroonan.

My felt my cheeks flushed out as I avoided his eyes.

"On his face?!'

Did I fucking heard what he fucking said a minute ago?

Why is he talking like that? He's going crazy! That's not good because he is one of the future generations of mafia bosses!

Kalaunan, nakarinig ako ng mahinang tawa sakanya.

"Just kidding, my Yves,"

Mabilis pa sa segundo ang pag-angat ko ng tingin at 'di makapaniwalang tumingin sakanya.

'He fucking laugh and joke infront of me!'

"I-is this true?" I stammered at him.

Kaunti na lang at malapit na akong atakihin sa puso sa mga pinapakitang ugali ni Havoc.

"No." He said.

His cold expression was now back and that feels like a relief to me. I prefer the emotionless side of him than showing that playful side.

Ewan ko nga kung bakit nagiging bipolar na 'tong si Havoc. Because I know his usual demeanour is being cold and stoic.

Marahan na naman akong tumawa sa saad nito.

"Then let's go eat na Kuya because class is starting soon," hila ko sakanya paupo at humila na lang ng upuan ko sa isang lamesa.

'Sorry Chi, bawi ako sayo bukas.'

Sana naman hindi na ako hinintay ng baklitang yun.

Hinanda ko na ang aming kakainin sa lamesa nito.

"Let's eat," he just said while he elegantly get a spoon.

Pero 'di pa rin ako gumagalaw sa'king pwesto.

"Tangina, paano ako makaka-kain kung madaming nakatinging mata sayo?!" Sigaw ko sa aking isip.

Nang mapansin niyang hindi ako gumagalaw ay tumaas ang makakapal na kilay nito.

Palihim kong nginuso ang mga estudyante na kanina pa pinapanood ang bagat galaw namin.

When he gets what I mean, he wipe his mouth using the table cloth that I give together with the lunch box.

He look to the students.

Reincarnated in that StoryTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon