✁
- Mos u bëj qesharak! Do vallëzojmë këtu?
- E ç'të keqe ka?
- Sepse njerëzit normalë do sodisnin yjet.
- Ne nuk jemi njerëzit normalë, ndaj janë yjet ata që na sodisin neve. - tha duke lëvizur nën tingujt e violinës.
✁ Duke bërë sot një përjashtim të vogël si kërkesë e juaja, po dalim pak nga të ashtquajtura "rregulla" me ktë kapitullin e tretë brenda ditës.
Gjithsesi, shpresoj t'ju pëlqejë! Mos harroni të votoni dhe komentoni!
Lexim të këndshëm dhe më thoni për çdo sugjerim që mund të keni! 🫶🏻
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Për pak sekonda asnjë nuk foli, por të dy mund të dallonin tensionin midis tyre. Vështroi për herë të fundit buzët e saja mishtore dhe u largua prej saj duke mos e lejuar të kuptonte se në të vërtetë edhe atij po i zihej fryma.
- Është i asaj apo jo? - pyeti ajo pas pak minutash kur ai bëri të dalë nga dhoma pa dhënë ndonjë shpjegim.
- I kujt?
- Gruas suaj.
- Ish-gruas sime? Jo. E bleva për të, por nuk ja dhash kurrë.
- Pse?
- Sepse nuk ndihesha rehat ta bëja. Sikur fustani refuzonte të ishte i saj. Përmasa ishte fikse apo jo? Thjesht nuk doje ta vishje.
- Nuk ndihem rehat. Në fund të fundit... ajo mbetej ende gruaja juaj në letra dhe unë...
- Ti çfarë Ahriman? Nuk është se ka diçka midis nesh. Thjesht po mundohesha të të gjeja një veshje më të përshtatshme se bluza që mban ende veshur.
- Nuk desha të them atë.
- Eja si të duash. Do të çoj në shtëpi.
- Okay. - tha ajo paksa e zgjënjyer. A ishte ajo që e djallosi situatën apo ishte e vërteta që ju plas në fytyrë që e vrau paksa?
Hoqi sërish bluzën dhe u drejtua nga garderoba ku e pa të merrte veshjet që i dha më parë. Gjeti një këmishë të bardhë dhe e veshi duke e modeluar në mënyrë të tillë që të dukej si fustan. Hoqi sutjenat duke përfituar nga fakti se nuk kishte shumë gjoks që të dukej keq dhe i futi në çantë pasi po e bezdisnin. Në fakt, thjesht po ndihej në siklet nga ajo që ndodhi dhe i dukej sikur po i ngushtonin kafazin e kraharorit.
Zbriti poshtë dhe pa atë që kishte hedhur vështrimin në faqen me xham të shtëpisë me një gotë ujë në dorë. Kur i thirri, shikimi i tij u takua me të sajin dhe sytë e skanuan të tërën. Priste t'i bërrtiste. Tek e fundit ajo çfarë bëri nuk ishte e hijshme, por në vend të kësaj ai thjesht i dha një qeshje të vakët duke hapur derën e shtëpisë.
Nuk e dinte përse, por po i dukej sikur po largohej nga foleja e saj. Sikur të kishte vite aty dhe jo veçse 8 orë. Gjithsesi doli në oborr dhe vuri re oborrin e zymtë ku ndodhej porsche i tij. Tashmë ishte errësuae dhe për herë të parë paas kaq shumë kohësh po i mungonte vera dhe ditët e saj të gjata.
- Hip para. - i tha ai dhe ajo u bind pa bërë zë. Kur hyn në makinë ju duk sikur temperatura po rritej.
