✁
- Mos u bëj qesharak! Do vallëzojmë këtu?
- E ç'të keqe ka?
- Sepse njerëzit normalë do sodisnin yjet.
- Ne nuk jemi njerëzit normalë, ndaj janë yjet ata që na sodisin neve. - tha duke lëvizur nën tingujt e violinës.
Ktë kapitull e keni qyl meqë "Ndjenjë e dehur" vajti 1K vota kështu që shijojeni🙂↕️🤚
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Pasi dushit, veshi kombinimin që ai kishte përzgjedhur për të duke buzëqeshur si një fëmijë.
- Si dukem? - i tha duke shkuar në sallon ku gjeti një Erien që kishte hedhur vështrimin larg në oborr.
- Dukesh... si një ëndërr. - i tha ai me sy të buzëqeshur duke u ngritur nga kolltuku që ishte ulur.
Prekja e tij e butë dhe e pafajshme mbi lëkurën e saj e qetësoi si të ishte duke fjetur në lëndina kamomili.
- Me lejen tënde duhet të dal tani.
- Do të të çoj unë.
- Mendoj se do ishte më mirë sikur të shkoja vet dhe të mos krijonim shumë thashetheme.
- E dashura ime e zgjuar. - tha ai duke e puthur në ballë.
- Shihemi Erien! - tha duke puthur buzët e tij dhe duke dalë prej shtëpisë e lumtur pas kaq shumë kohësh.
Rrugën vendosi ta bënte në këmbë dhe kujtimet e netëve të fundit i lundronin në mendje. Papritur dëgjoi zilen e telefonit dhe e dinte se ishte ai.
- Më thuaj Luçiano!
- Ahriman! Je mirë?
- Unë? Po. Ju si jeni?
- Ju? Mesa kuptoj mbrëmja e kaluar paska shkuar mirë. - tha ai nga ana tjetër dhe ajo qëndroi e heshtur. - Nejse, përpara se të shkosh në spital, ndalo në kafenenë ku u ulëm atëherë. Duhet të vendosim menjëherë gjurmuesit dhe përgjuesit.
- Është vërtetë e nevojshme?
- Sigurisht që është Ahriman. Pse duhej të ta thosha nëse jo?
- Okay, vij aty për pak. - i tha dhe mbylli telefonin.
Duke ecur rrugës, sytë i zunë Kristelin.
- Ahrimannn!!! - dëgjoi zërin e saj prej së largu.
- Kristel? Këtej jeton ti?
- Poo. Ti ç'do këtej?
- Isha me një shoqe mbrëm dhe tani po shkoj nga praktika.
- Shoqe? Si quhet? Se mund ta njoh.
- Nuk mendoj se e njeh. - i tha ajo e vendosur.
- Si të thuash ti... Si ndihesh për sot?
- Mirë, normalisht.
- Do pyesja nëse ke stres, por s'besoj se aftësia jote të lë hapësirë të kesh.
- Çfarë thua Kristel? Ç'aftësi! Thjesht hera e fundit qëlloi një rast i njohur për mua.
- Offf Ahrimannn!! Boll qëndrove kaq modeste! Je e aftë dhe pikë! Imagjino vet Dr. Luçiano mori ndihmën tënde në sallë!
