Tumutulo ang mga luha ni Louisse na pinagmasdan ang mga pictures ng anak sa album.
Today is Benjamin's 3rd birthday.
Napakasaya sana nila ngayon.
May malaking children's party sana dito sa bahay.
Pero napakatahimik ng bahay nila ngayon.
At eto sya, nasa room na naman ng anak nya. Umiiyak.
Isinara na ni Louisse ang album at tumayo. Humiga sya sa kama ng anak.
Iyak lang sya ng iyak.
__________________________________________________
Mommy!
Mommy!
Mommy?
_______________________________________________________
Louisse : Benjamin?
Napabalikwas ng bangon si Louisse.
Narinig nya ang pagtawag ng anak nya.
Louisse : Benjamin?
Lumabas ng kwarto si Louisse.
Nandito na ang anak nya?
Patakbong bumaba si Louisse.
Louisse : Benjamin? Benjamin! Where are you, anak?
Manang : Louisse?
Louisse : Manang, nakita nyo po si Benjamin?
Manang : Wala dito ang bata, anak.
Louisse : N-narinig ko! Tinatawag ako ng anak ko!
Bea : Bakit?
Napalingon si Louisse at lumapit na sya kay Bea.
Louisse : Bea, narinig ko ang boses ni Benjamin! Tinatawag nya ako!
Nagkatinginan sila Bea at manang.
Bea : Nanaginip ka lang, Louisse.
Louisse : No! Kaya ako nagising dahil tinawag nya ako!
Tinanguan ni Bea si manang at naglakad na papunta sa kitchen.
Bea : That was just a dream.
Louisse : Hindi!
Bea : Louisse.
Louisse : Kasalanan ko! Kasalanan ko kung bakit nawala ang anak natin! Di ba? Kasalanan ko dahil pabaya akong ina di ba?
Bea : Louisse, it's no one's fault.
Louisse : No! Kahit di mo sabihin ay ako ang sinisisi mo sa pagkawala nya! Kung naging maingat lang sana ako ay di mangyayari ang lahat ng ito!
Masagana ng tumulo ang luha sa mga mata ni Louisse.
Bea : I am not blaming you.
Louisse : I can feel it.
YInakap na si Bea ang asawa.
Bea : Di mo kasalanan. Wala kang kasalanan.
Louisse : I feel so guilty, Bea.
Bea : Don't be. No one is blaming you.
Louisse : I feel guilty, huhuhuhuu!
Hinalik halikan ni Bea ang buhok ni Louisse. Pati noo.
