Atsumu gözlerini kırpıştırarak açarken gördüğü beyaz ışıklar yüzünden aklına bir anda dolan anılarla doğrulmaya çalışırken yüzünde korktuğuna dair çok keskin bir ifade vardı. Etrafında birileri vardı, yüzlerini göremiyordu. Derin nefesler aldı birkaç kez, o odalara benzemeyen bir yerdeydi. Sadece acilde olabilirdi.
"Atsumu."
Sakusa'nın yumuşak sesini duymasıyla önce onun yüzünü düzgünce görebilirken şimdi daha sakin olduğunu hissediyordu.
"Kiyoomi." diye mırıldandı sesinin çatallaşmış olmasını umursamadan. "Ulaşmışım sana."
Sakusa çocuğun dediğine anlam veremese de elini tutup gülümsedi. "Nasıl hissediyorsun?"
"Bok gibiyim, ama seni görmek iyi geldi."
Onların bu ufak flörtleşmesini Osamu bakışlarını başka yerde tutarak dinledi. Kardeşi için kendisi iyi olamıyordu, bir başkasının olabileceği düşüncesi hem korkutucuydu hem de biraz kıskanç hissediyordu. Ama yine de tek istediği Atsumu'nun iyi olmasıydı, o yüzden kıskançlığını yok etmeliydi.
Atsumu başını ayakta dikilen kardeşine çevirirken yumuşak bakışları koyu bir hâl almıştı. "Ne zamna gideceğim eve."
"Serumun birazdan bitiyor."
"İyi."
"Miden yıkandı ilaç verebilmeleri için."
Atsumu omuz silkti, baygındı bütün bunlar olurken. Nasıl bayıldıysa, bir kez bile uyanmamıştı.
"Suna, gidelim." diye mırıldandı Osamu, sevgilisine elini uzatırken. Atsumu'nun bu bencil hâllerinden nefret ediyordu.
"Ona teşekkür et." diye fısıldadı Sakusa Atsumu'nun kulağına. Bunu demesinden sonra Atsumu'dan kardeşinin adı duyulmuştu kısık bir seste.
"Efendim?"
"Teşekkür ederim, götümü kolladığın için."
Hafif kıvrılan dudağını fark ederken Osamu'nun içinde de bir gülme isteği uyanmıştı. Kardeşine yaklaşıp eliyle saçını karıştırdı kızamayacağı kadar hızlı bir şekilde. "Görüşürüz Atsumu."
Onlar gittiği an Atsumu Sakusa'ya dönüp gülümsemişti. "Barıştık mı?"
"Barıştık." derken gülmeye çalıştı çocuk da. Gergindi, öğrendiği şeylerden sonra nasıl davranması gerektiğini bilemiyordu.
Hemşirenin gelip biten serumu çıkarmasıyla artık serbestlerdi. Eve gidip uyumaya karar vermişlerdi. Atsumu fazla uysaldı, buna şükretti çocuk. Açıkçası, biraz korkmuştu bu durumdan. Şimdiye kadar bir şey olmamış olsa da artık her zaman bir şey olabileceği düşüncesiyle hareket edecekti.
"Durgunsun." diye mırıldandı Atsumu çocuğun elini sıkıca tutarken. Taksi bekliyorlardı, hava serin olduğundan dolayı üşümüştü biraz.
"Yorgunum sadece. Sen üşüyor musun, vücudun titriyor."
"Evet."
"Al bunu." Ceketini çıkarıp çocuğa giydirdiğinde Atsumu gülümsedi iç ısıtan bir şekilde. Sanki hiçbir şey olmamış gibi böyle tatlı davranması bile garip hissettiriyordu ama bu sefer kendini zorlamadan gülümsedi Sakusa.
Kısa bir süre içinde taksiye bindiklerinde hâlâ el ele tutuşuyorlardı. Atsumu esneyip dururken dayanamadığından dolayı başını çocuğun omzuna koydu ve gözlerini kapattı. Onun yanında huzurlu hissediyordu.
Diğer bölüm yine kaos gelsin mi
