' koyduğumda düşünceler " koyduğumda konuşmalar var bu bölüm atsumu çok düşünüyo o yüzden yaziyim dedim
'Siktir..kanıyor mu? Acıdı çok, başım dönüyor. Kusacağım sanırım. Bugün günlerden ne? Saat kaç ki? Sabah oldu mu, yoksa gece mi hâlâ? Işık..göremiyorum hiçbir şey. Sikeyim, kusacağım."
Olduğu yere kusmadan önce Atsumu'nun aklından geçen şeylerdi bunlar. Kan kusmuştu sona doğru, ağzındaki iğrenç tat yüzünden öğüre öğüre lavaboya gidip ağzını yıkadı. Orayı da temizlemek zorundaydı ama önce kendine gelmeliydi. Alnına vurdu sertçe. Kontrolü böyle kaybetmiş olduğuna inanamıyordu.
'Kiyoomi anlayacak, Osamu anlayacak..herkes anlayacak sikeyim!' Boğazım..yanıyor. Yeri temizlemem gerek, iğrenç. Ne yapacağım ben?'
Ne kadar sızlansa da orası öyle kalamayacağı için bir şekilde temizlemiş ve salona gitmişti düşe kalka. Güneş yeni doğuyor olacaktı ki salon hafiften aydınlanmaya başlamıştı.
'Hangi gün..telefonum nerede? Okula gidecek miyim? Sikeyim okulu, her şey mahvoldu zaten. En iyisi bırakayım. Ama Kiyoomi..onu çok özledim. En son ne zaman görüştük? Dün mü, hayır değil. Ya önceki gün? Olabilir. Ne zaman dışarıdaydık? Bir hafta oldu mu? Bugün görüşecek miyiz? Hâlâ seviyor mu beni? Bir garip davrandığımı anlayacak. Sikeyim. Ölmek istiyorum."
Beyni iyice allak bullak olmuştu, ne zaman uyuyup ne zaman uyandığı hiç belli olmuyordu. Uyanıklığı da uykusu da olması gereken gibi değildi zaten. Uyuşturucu etkisiyle yapılan şeyler ne kadar düzgün olabilirdi ki zaten?
Bir haftadan fazla olmuştu ve bu sürede ne kadar kullandığı hakkında hiçbir fikri yoktu. Parası da bitiyordu bu yüzden, eve tıkılıp kalmıştı şimdi. Ama öncelikli sorun tabii ki bu değildi.
Davranışlarını ne kadar kontrol etmeye çalışsa da artık başaramıyordu. Konuştuğu üç kelimeden ikisini yanlış söylüyor, yürürken her on adımda bir düşme tehlikesi geçiriyordu. Kiyoomi sürekli sorgulasa da Atsumu uyuyamadığı için olduğunu söyleyip geçiştiriyordu.
Başının yattığı yerde döndüğünü hissederken aklından kaç kez ölümü geçirdiğini sayamamıştı bile. Nefesi daralıyordu, gözyaşları kendiliğinden akmaya başlamıştı yine.
.
Zil sesiyle gözlerini aralarken çok fazla ışık görmesiyle bir anlığına hastanede olduğunu sanıp panikledi ama vücudunda tepki verecek kadar güç yoktu. Birkaç saniye sonra uyanabildiğinde küfür ede ede kalkmıştı koltuktan. Daha iyiydi herhalde, yani buna inanmak istiyordu.
Kapıyı açınca gördüğü sevgilisiyle şaşkınca bakakaldı. "Kiyoomi?"
"Saatlerdir ulaşamıyorum sana. Meraktan geberdim."
Sinirli bir şekilde içeri girmesiyle dudağını dişledi Atsumu. "A-afedersin. Uyuyakalmışım ben yine."
Kiyoomi sesli bir nefes verdi. "Sorun değil, iyi olduğunu gördüm ya."
Çocuğu kolları arasına almasıyla Atsumu kötü koktuğunu bildiği için panikleyip "D-dur." diye mırıldanmıştı. "Çok pisim ben."
"Umrumda değil. Özledim" Bırakmamıştı hâlâ, sıkı sıkı tutuyordu hâlâ. "Sen özlemedin mi?"
"Çok özledim, tahmin bile edemezsin." derken o da sarılmıştı artık. Gözleri doluydu yine, panik atak geçirecek gibi hissediyordu.
"Ben..hemen bir duş alsam?"
