"Baba, yavaş ol tamam mı? İğneyi de bir anda yapma, dikkatlice yap lütfen."
"Osamu konuşma, ne yapacağımı biliyorum."
Osamu sertçe yutkunurken kapıyı tıklamaya başladı. O sırada Atsumu dışarı çıkmaya hazırlanıyordu, kendine geleli birkaç saat olmuştu ve kullanmamak için kendini zor tuttuğu için Kiyoomi'ye gitmeye karar vermişti. Biraz daha iyi görünmek istediği için duş almış, evinde uzun bir süredir bulunan kapatıcıyla göz altlarını kapatmıştı. İyi görünüyordu ama iyi görüneceği ilk gün mahvolacaktı saniyeler içinde.
Kapıyı delikten Osamu'yu gördüğü için açtığında bir anda babasının da kadraja girmesiyle kaşları çatıldı, korkuyla nefesini tuttu. "B-baba?"
"Bıktım ulan bıktım senin gibi evlattan!" Bağırmasıyla beraber Atsumu'nun yanağıyla buluşturduğu tokatı evde yankılanırken Osamu yaptığı bu şeye anında pişman olmuştu bile. Kendisi idare etmeliydi, kolaya kaçıp onlara söylememeliydi.
"Yürü gidiyoruz."
"Nereye?"
"Eve gidiyoruz Atsumu. Sen sana özgürlük verdik diye çığrından çıktın."
"Okul ne olacak!"
"Dondurursun. Şu hâlden çıkana kadar hiçbir şey yok sana. Tedavi de-"
"HAYIR! TEDAVİ FALAN YOK!"
Bir anda kendini tutamayıp bağırmasıyla adamın gözleri sinirden kocaman açılmış, eli çocuğun zayıf boynunu sıkıca sarmıştı. "Ona ben karar veriyorum."
Bu olurken bir anda omzunda bir acı hissetmesiyle başını eğdi Atsumu. Yine, onunla baş edemedikleri her an yaptıkları gibi sakinleştirici vermişlerdi. Sinirle güldü. "Sağ olun ya, cidden çok sağ olun."
Atsumu'yu arabaya taşıdıktan sonra Osamu da binecekti, ama adamın bağırıp gelmemesini söylemesi yüzünden yapamamıştı bunu. Arabanın gidişini izlerken titreyen elleriyle telefonunu çıkarmıştı cebinden. Gözyaşları akmaya başlamıştı bile, zar zor gördüğü isme tıkladı rehberde.
"Osamu? Ne oldu?"
"Kiyoomi ben bir bok yedim. Atsumu-"
"ATSUMU'YA BİR ŞEY Mİ OLDU?"
"Bu-buluşup konuşabilir miyiz?"
"Osamu ne oldu söyle amına koyayım! Atsumu iyi mi?"
"Şu an..yanımda değil. Gidiyor, babam götürüyor."
"Ne? Ne saçmalıyorsun sen amına koyayım! Nereye götürüyor!"
"Eve..ama hastaneye kapatacaklar onu. Be-benim yüzümden.."
Kiyoomi sesli bir nefes verirken "Neredesin?" diye sordu kendini tutmaya çalışarak. "Konum at, seni alacağım ve peşlerinden gideceğiz."
"O-olmaz. Babam öldürür bizi."
"Kaç yaşında adamsın ve babandan mı korkuyorsun? Sikeyim seni Osamu, ev nerede onu söyle o zaman."
Osamu derin bir nefes alırken gözlerini sildi sertçe. "Tamam..tamam birlikte gidelim. Atsumu'nun evinin önündeyim ben."
"Çıkıyorum ben de."
.
Osamu önünde duran arabayla başını kaldırırken gözleri yeni yeni kuruyordu. Arabadan inen çocuğun ona doğru yürümesiyle ayağa kalktı.
